Η Γαλάζια απεραντοσύνη
Ήμουν μια σπίθα ζωής στην απεραντοσύνη του κόσμου. Η απεραντοσύνη του και το είναι μου γινόταν ένα. Γίνομαι ένα κομμάτι αυτής της απεραντοσύνης Αρχέγονα πρότυπα σήκωναν τα λάβαρα τους μέσα μου. Πείρα βαθιές ανάσες για να αντέξω αυτή την ένωση με την φύση. Για να υποφέρω αυτή την φυσική κατάσταση που τόσο είχα στερηθεί τρέχοντας μέσα στο τσιμέντο, το γυαλί και την άσφαλτο. Ένιωθα πως τα κουβαλούσα ακόμα μέσα μου και προσπαθούσα να αποδράσω, να βουτηχτώ μέσα στο απέραντο γαλάζιο, στο γαλάζιο χωρίς σύνορα, προσπαθώντας να ξεφύγω από τα όρια του πολιτισμού, από τα όρια της ταυτότητας μου. Πίστευα πως πρέπει να απαλλαχτούμε από αυτά τα διανοητικά σχήματα, από αυτές τις έννοιες και τις σημασίες που μας κάρφωναν καθημερινά στο κρεβάτι του Προκρούστη και να λιώσουμε, να γίνουμε υγροί, ρευστοί και να κυλήσουμε μέσα από την χαραμάδα της πραγματικότητας, να κυλήσουμε σε μια άλλη διάσταση όπου η συνεκτική δύναμη του πολιτισμού δεν θα μπορεί να κρατάει ενωμένα και συμπαγή τα μόρια της ύπαρξης, της ταυτότητας. Και η ταυτότητα να γίνει μικρά κομματάκια βουτηγμένα μέσα στο χρώμα του δειλινού τόσο ώστε να γίνουν αόρατα. Να χαθούν μέσα στο απέραντο γαλάζιο. Αυτό ήθελα εκείνη την στιγμή και αυτό προσπαθούσα να καταφέρω. Να γίνω ένα τίποτα. Μια μικρή και αδιόρατη νιφάδα της άνοιξης που ερχόταν χαρούμενη προς το μέρος μου. Η γαλήνη, αυτή με έκανε κομματάκια, διάφανες μπαλίτσες που αιωρούνταν στο διάστημα και ο αέρας τις πήγαινε όπου ήθελε. Σαπουνόφουσκες που τις φύσηξε ένα παιδικό στοματάκι και τις παρακολουθούσε κρυφά για να δει που θα πάνε.
φωτο: Κωνσταντίνου
ομορφε και ευαισθητε φιλε μου μια θαυμασια περιγραφη της ψυχης,μα αν θα ειμουνα νερο θα ετρεχα εστι μεσα σε ολα τα ξερα καναλια της ζωης να ποτιζα με γνωσεις τις στερφες και αγονες γωνιες εκει του μυαλου και της ψυχης.την πιο γλυκια καλημερα σε ενα τοσο γλυκο ατομο την αγαπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωβ-Μωβ ευχαριστώ για τα λόγια σου που με αφήνουν μέσα μου την γλύκα της ενσυναίσθησης.
ΑπάντησηΔιαγραφή