Ο Κατακοιτος Οραματιστης

Στο τέλος του χρόνου,   απλώνουν τα ξεχασμένα όνειρα στις κοιλάδες των ημισφαίριων και με κορμιά διάτρητα από τις σφαίρες τις ανίας φυσάνε την μύξα τους μπροστά στις οθόνες του μέλλοντος Τα χαμένα κορμιά προσπαθούν να σηκώσουν το ανάστημα στο τέλος του δρόμου, που είναι το τέλος του χρόνου, αλλά όχι το τέρμα του τρόμου. Από κρυμμένες τρύπες βγαίνουν τα χρωματιστά σκουλήκια των πειραματικών εργαστηρίων της λήθης τσιρίζοντας για την βαφή μαλλιών που δεν πέτυχε. Σε γυαλιστερά γυμναστήρια αυξάνουν τους μυς ανοχής των χαμένων ονείρων, της ηδονικής εμμηνόπαυσης των κεντρικών διυλιστηρίων της συνείδησης, της αγωνίας που δεν τελειώνει ούτε και με τον ύπνο Μια χαρούμενη εικόνα που ξέφυγε από τον ύπνο του πλήθους, -αυτού του πλήθους που τυλίγεται χωρίς να υποψιάζεται   με τον τρόμο που θέλει να αποφύγει-   κατουράει σε μια σκοτεινή μεριά του ονείρου. Κερεντζής Λάμπρος