Στο καθρέφτη του χρόνου
Μέσα στο καθρέφτη του χρόνου. είδα την σκάλα που εκείνος κατέβαινε μέσα της. Είδα το κουλουριασμένο κορμί διάτρητο από την φροντίδα της διαχρονικής αδιαφορίας. Είδα τα σάλια του σώματος που κυλούσαν στην τρυφερή σάρκα του θανάτου και λέρωναν τα σεντόνια. Σταμάτησα από πάνω τους τρομαγμένος, το υγρό σκοτάδι τους έλαμπε μπροστά μου
Ήθελα να φύγω. Ουρλιαχτά αυτοκινήτων μαζεύτηκαν στο στόμιο του νοσοκομείου και χάιδευαν τα βογγητά του. Έκλεισα τα αυτιά μου. Να φύγω, να φύγω. Η φωνή του, η φωνή του πατέρα κατέβαινε τους ορόφους. Είχε δαγκώσει τον ώμο μου. Με πονούσε Με πάγωνε. Ήθελε να με σταματήσει. Φωνή από έναν άλλο κόσμο που δεν έβγαινε από κατεστραμμένο στόμα, αλλά από κατεστραμμένο σώμα. Φωνή από μια άλλη τρύπα. Και μένα και εκείνον μας είχε προλάβει ο χρόνος.
Στην έξοδο, το ουρλιαχτό της σάρκας του γαντζώνεται πιο σφιχτά από τον ώμο. Το ξεφορτώνομαι με μια βίαιη κίνηση. Το αφήνω να χτυπιέται στους γυμνούς τοίχους του νοσοκομείου. Ανεβαίνω στην επιφάνεια του κόσμου. Προχωρώ στους δρόμους, ψάχνω τους θαμώνες της ζωής μου και με τα χέρια ανοιχτά θέλω να βουτήξω στα χρωματιστά τους ύφασμα.
Εμένα, την άλλη μέρα, με βρήκαν μούσκεμα από το υγρό σκοτάδι. Εκείνον δεν τον βρήκαν πουθενά. Έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μου και από τότε, δεν μπορώ να τον αφήσω ποτέ πια.
Εμένα, την άλλη μέρα, με βρήκαν μούσκεμα από το υγρό σκοτάδι. Εκείνον δεν τον βρήκαν πουθενά. Έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μου και από τότε, δεν μπορώ να τον αφήσω ποτέ πια.
Πίνακας: William Blake
κρυβεις εναν υπεροχο ανθρωπο μεσα σου,νομιζω οτι πνιγεις την ευαισθησια σου και αυτο πονα,αλλα διαλεγουμε τους δρομους μας και τους ρολους μας,παρε λιγο απο το χρωμα δες το δικαιωμα στην χαρα εστω φευγαλεα,χωρις τυψεις για την τοση δυστηχια γυρω μας,την αγαπη μου καλε μου Λαμπρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως να έχεις δίκιο, αλλά ξέρεις στην επαγγελματική μου ζωή είμαι ο ειδικός, ο αντικειμενικός, εδώ ο απλός ο καθημερινός.......και να είσαι σίγουρη παίρνω χαρά και από τα δύο. Ευχαριστώ για τα λόγια σου, την αγάπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι τελικα βασανιστικο να εισαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβαζωντας το κειμενο σου
αυτο νιωθω..
"Εμένα, την άλλη μέρα, με βρήκαν μούσκεμα από το υγρό σκοτάδι. Εκείνον δεν τον βρήκαν πουθενά. Έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μου και από τότε, δεν μπορώ να τον αφήσω ποτέ πια. "
σαν να σηκωνεις μια αμαρτια
που δεν σου ανηκει...αλλα ΕΙΝΑΙ δικη σου
απλα και μονο για τι εισαι Ανθρωπος..
και αυτο..Λαμπρο
ειναι υπεροχο..και δινει ελπιδα..
καλο βραδυ..!
Καλή μέρα Καλυψώ για μια νέα ανθρώπινη παναθρώπινα μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εμένα, την άλλη μέρα, με βρήκαν μούσκεμα από το υγρό σκοτάδι. Εκείνον δεν τον βρήκαν πουθενά. Έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μου και από τότε, δεν μπορώ να τον αφήσω ποτέ πια."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να φανταστώ πιο δυνατή κραυγή
για την οδύνη της απώλειας !
Έτσι είναι λευκοί λύκοι καλά κατάλαβες η απωλεια είναι απώλεια γιατί ριζώνει μέσα μας, σ' ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή