Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2012
  Αναλλοίωτη υπόσταση κράτησε μας !! Ποιος μηχανοκίνητος άμορφος όγκος το μυαλό μας ποδοπατά σε περιστροφικές κινήσεις δοσμένος, απόβρασμα πολιτισμικής περιοχής με συνοριακούς σταθμούς εξοπλισμένους ως τα δόντια; Άγρυπνος χάλκινος θόρυβος μας πιάνει και μας αφήνει και όλες οι σαλταδόρισες γκριμάτσες μέσα από τα παγκόσμια γραφεία τους, χασκογελάν ετοιμάζοντας τα δηλητήρια του μέλλοντος Εμπρός στον πολεμοχαρή εχθρό μείναμε οι μόνοι μόνοι φορείς σπέρματος σε παγκόσμια κλίμακα. Ανάσα ενάντια στην καθιερωμένη ανάσα με εσένα τραβάμε στις παγωμένες περιοχές του σωματικού είναι του κόσμου. Μην κουραστείς μπροστά στους ασπρογυακάδες ψεύτες μπροστά στους κλειστοφοβικούς ενήλικες που σέρνονται μέσα μας. Μην φοβηθείς από αυτά που λέγαμε τόσο καιρό, Μείνε εδώ Μείνε εδώ. Κράτησε μας ζωντανούς πάνω στους παγκόσμιους ανάγλυφους χάρτες που σκόρπισαν το κορμί

Πρόσωπο που έσβησαν οι γραμμές του από τον ορίζοντα των βλεμμάτων.

Ένα χέρι. Να ένα χέρι μόνο του που χαϊδεύει ένα μάτι. Ένα μάτι μόνο του που βλέπει ένα πρόσωπο. Ένα πρόσωπο μόνο του στραμμένο στο χέρι. Στο χέρι που χαϊδεύει το μάτι. Ένα άλλο μάτι πίσω από το άλλο χέρι. Το άλλο χέρι χαϊδεύει ένα άλλο μάτι. Το κρατάει στο ίδιο ύψος με το άλλο χέρι που κρατάει το άλλο μάτι. Δυο χέρια που καλύπτουν τα μάτια. Που καλύπτουν το πρόσωπο. Πρόσωπο που θέλει να χαθεί να μην είναι εκεί. Πρόσωπο που προσπαθεί να σβήσει τις γραμμές του από τον ορίζοντα των βλεμμάτων. Μια ρωγμή, μια ρωγμή στο ένα χέρι αφήνει να στάξει ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ που στάζει, γίνεται λίμνη, μια λίμνη που το άλλο μάτι δεν βλέπει γιατί το κρύβει το άλλο χέρι. Μια λίμνη οριζόντια που το πρόσωπο βουτάει επάνω της. Μέσα της προσπαθεί να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του. Πρόσωπο που προσπαθεί να σβήσει τις γραμμές του από τον ορίζοντα των βλεμμάτων. Ξαφνικά άλλα χέρια ορμάνε πάνω στα μάτια, ξένα χέρια που φυτρώνουν στο κενό, που κουνάνε τα δάκτυλα υποστηρίχτηκα και μ

Πωλητές Σκιών και Πελάτες του Παραδείσου

           Ονειρικοί δρόμοι που απλώνονται πάνω στις τζαμαρίες επουράνιων καταστημάτων ευτυχίας. Ξεδιπλώνουν βήματα νεανικά των γερασμένων ανθρώπινων σκιών που στέκονται κρεμασμένες στο τοίχο του παράδεισου. Βιαστικοί πορφυρογέννητοι μεταξοσκώληκες, σκαρφαλώνουν στα ελεύθερα διαστήματα που χωρίζουν τους πελάτες μεταξύ τους καθώς προσπαθούν να ξεκρεμάσουν τον ίσκιο τους από το τοίχο και να τον ακουμπήσουν στο πάγκο της αγοράς την ώρα που θα περνάνε οι αξιολογητές του μέλλοντος.        Με αυτό το τρόπο υφαίνεται το δίχτυ της ζωής καθώς οι μαρτυρίες από το παρόν είναι χωμένες μέσα στα απόκρημνα τοπία που διάβηκαν οι σκιές των ανθρώπων για να φτάσουν μέχρις εδώ. Φωνούλες αγγέλων τρέχουν να μαζέψουν τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ακόμα. Φωνούλες χρωματιστές, ήχοι από μια ζωή που δεν έχουν γνωρίσει και που θα ήθελαν να μάθουν πριν πατήσουν στην σκοτεινή πλατφόρμα της. Με αυτές τις φωνούλες θα αγοράσουν κομμάτια από τις αξίες που πουλάνε οι πωλητές σκιών, οδο

Τι χρώμα είμαι.

Τα βράδυ βλέπω όνειρα που δεν τα θυμάμαι το πρωί, αλλά μου μένει μια αίσθηση που την κρατάω όλη την ημέρα Προσπαθώντας να εντοπίσω τι συνέβαινε σε εκείνο το όνειρο, αρχίζω να φαντάζομαι τι μπορεί να ήταν από ένα κομμάτι ανάμνησης και κάνω ένα καινούργιο όνειρο που δεν ξέρω αν μοιάζει με το νυχτερινό. Το μόνο που θυμόμουν από αυτό το όνειρο ήταν μια άκρη ενός φορέματος και επειδή δεν θυμόμουν το χρώμα είπα ότι ήταν ροζ. Τι ωραίο το ροζ χρώμα; Πόσα πράγματα είναι ροζ και δεν τα βλέπουμε, τα προσπερνάμε διότι νομίζουμε ότι είναι γκρι αλλά είναι ροζ. Καλά το πορτοκαλί έρχεται και αυτό στο μυαλό μου, τώρα που το σκέπτομαι και μπαίνω σε ένα δίλημμα, αλλά αν εμπλέξω το ροζ με το πορτοκαλί, τότε βλέπω και λίγο θαλασσή, και μετά λίγο πράσινο και μετά κάθε πρόσωπο που φαντάζομαι, φοράει και ένα διαφορετικό χρώμα και τότε τρέχω να βρω ένα καθρέφτη για να δω εγώ τι χρώμα είμαι.
Καλημέρα μέσα στην νύχτα διαβολικά σήματα επουράνιων δρόμων, τα φωτεινά σας βήματα χάνονται πίσω από σταθμούς ανεφοδιασμού. Πίσω από νταλίκες ενός κερδισμένου παιχνιδιού, ενός ουρανού γεμάτου από ετεροδημότες του παράδεισου. Καλημέρα μέσα στην νύχτα, μεγάλα στόματα, που καταβροχθίζετε αρνήσεις. Τα πληγωμένα μάγουλα σας, ακουμπούν στα δικά μου μάγουλα. Αστυνομικά γκλομπς φυτρώνουν στο δέρμα μας. Τα κυνηγημένα μας βλέμματα ξεχύνονται στις σάλες των ατελείωτων συνεδριάσεων ξεχύνονται στις πλατείες των απέραντων συναντήσεων στις λεωφόρους των τεράστιων πόθων των εγκαταλελειμμένων στην μούχλα των αιώνων. Ατελείωτες προσπάθειες σιδερόφραχτων κρανίων, επιμένουν για την καταστροφή σας . Κάνουν τους ισολογισμούς της βίας με μια μαεστρία που τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, Το ποτάμι των συνειδήσεων κυλάει ανεμπόδιστα μπροστά στις πολεμικές μηχανές