Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2011
Τα βέβηλα χέρια των ονείρων, απλώνουν τις πράσινες αγκαλιές τους πάνω από τις γαλαρίες που στριμωγμένοι επιβάτες προσπαθούν να διατηρήσουν την απόσταση ασφαλείας από τον άγνωστο άλλον. Τους παίρνουν μακριά από την βίαιη μετακίνηση. Ο Κάθε επιβάτης στο δικό του όνειρο, στην δικιά του προσδοκία, απομακρύνεται από τις πλατφόρμες του συλλογικού ονείρου, έτσι κρεμασμένος από το χερούλι της μετακίνησης.
Ηλεκτρονική χρημα- τολαγνία Άνθρωποι σκυμμένοι, υποταγμένοι Ηλεκτρονικά χαμόγελα που προσπαθούν να καλύψουν τις αποστάσεις καρφιτσωμένα στις άκρες του άυλου δρόμου τους Η σωματική κραυγή της εφηβείας συνοδεύει το ενήλικο βήμα τους πάνω από τα ερείπια της σιωπής τους. Άνθρωποι που την πράξη αφήνουν ακυβέρνητη στο βλέμμα του διαχειριστή τους Άνθρωποι πίσω από τα κάγκελα της οικονομικής ιστορικά διατριβής τους Και εγώ. Εγώ σκύβω πάνω από την φωτιά Ποιητές μου μιλάνε μέσα από τα σπλάχνα της Σπρώχνουν την φλεγόμενη σκέψη να κυλίσει στο πάτωμα του σαλονιού. Ηλεκτρονική χρηματολαγνία την τυλίγει με τον πορφυρό μανδύα ενός ανυπόστατου μέλλοντος Ηλεκτρονική χρηματολαγνία που ξερνάει την στέρηση και την υπομονή την βασανιστική κοιλάδα της επερχόμενης καταστροφής Ηλεκτρονική χρηματολαγνία που κάνει δοκιμές στις χαρούμενες φυλακές του μελλοντικού χρηματοπιστωτικού σώματος Σώμα που αφήνει τα κομμάτια της ψυχής του στο προσκέφαλο του πλανήτη στο μεταίχμιο του κόσμου Και εγώ Εγώ εδώ πάνω από την φωτ
Μας έχουν στριμώξει Μας έχουν στριμώξει, Ναι μας έχουν στριμώξει, αλλά εμείς βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε, όχι βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε. Πίνουμε τους καφέδες μας ήσυχοι, μιλάμε και γελάμε κλαίγοντας και αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν καταλαβαίνουμε που δεν καταλαβαίνουν. Εμάς μας δίνουν την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνουν πως δεν μας ξέρουν Δεν μας βλέπουν! Μην μου πείτε ότι δεν βλέπεται πως δεν μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν που τους βλέπουμε.. Γλιστράμε , γλιστράμε σιγά, σιγά για να μην μας δουν εκείνη ακριβώς την στιγμή που μας κοιτάνε χωρίς να μας βλέπουν. Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν χωρίς να μας βλέπουν. Και εκείνοι το ξέρουν ότι μας κοιτάνε χωρίς να μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε Εμείς βέβαια κάνουμε σαν να μας βλέπουν και εκείνοι κάνουν ότι μας βλέπουν. Εκείνη ακριβώς την στιγμή μπορούμε να φύγουμε . πίνακας: Georgia O Keeffe
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ