Το “όχι”
Πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να πούμε όχι σε πράγματα, καταστάσεις και πρόσωπα τα οποία ξεπερνούν τα όριά μας , δεν σέβονται τον εαυτό μας και μπορούν και αποφασίζουν στην θέση μας, ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Βέβαια το όχι ήταν κάτι το οποίο διδαχτήκαμε να μην κάνουμε χρήση. Ήταν πάντα ασυμβίβαστο με αυτά που μάθαμε για να μπορούμε να είμαστε αρεστοί στο περιβάλλον μας από μικρά παιδιά. Μάθαμε δηλαδή να αποδεχόμαστε τον άλλον ακόμα και αν δεν συμφωνούσαμε με την γνώμη του και κτίσαμε όλο τον ψυχικό μας κόσμο πάνω στην ενοχή που πηγάζει από την ανέκφραστη αντίρρησή μας. Από το όχι που ποτέ δεν βγήκε στην επιφάνεια και ποτέ δεν αποτέλεσε ένα στοιχείο της προσωπικότητας μας παρά έμεινε κρυφό μέσα μας να τρώει τα σωθικά μας, με τον ανεκπλήρωτο χαρακτήρα του. Μάθαμε να προτιμάμε να λέμε όχι στις δικές επιθυμίες, παρά στις επιθυμίες των άλλων και αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν της κοινωνικής μας επιτυχία και αποδοχής. Αυτό ξεκίνησε από την παιδική μας ηλικία, πέρασε στην εφηβεία και αν τότε βγήκε για λίγο στην επιφάνεια, γρήγορα κρύφτηκε σαν μαχαίρι που σφάζει την ψυχή μας σιγά, σιγά μα σίγουρα. Προτιμούμε αυτό το σφάξιμο και αυτό το σφάξιμο κουβαλήσαμε και στις οικογένειες που κτίσαμε και με αυτό μεγαλώσαμε και τα παιδιά μας. Ακόμα και στα πεδία μας δεν μπορούμε να πούμε όχι και τα μαθαίνουμε και αυτά όχι.............. να μην λένε.
τωρα..σε αυτην την φαση τηε ζωης μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπλεον μπορω να αντιληφθω ποσο ολεθρια ειναι η απουσια αυτης της τοσο μικρης λεξης..
και πια ξερω πως οσα βηματα κανεις πισω..λεγοντας συνεχως ναι..παραχωροντας εδαφη ζωτικα της ψυχης σου..τοσο οταν φτασεις στον γκρεμο και πισωπατησεις δεν υπαρχει κανεις εκει..ουτε καν ο ιδιος ο εαυτος σου να σε βοηθησει..
ειναι μια γνωση οπως πολλες που την κατακτας απλα κατρακυλωντας και ανεβαινωντας μετα..
την καλημερα μου Λαμπρο!
Καλημέρα Καλυψώ, καταλαβαίνω.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα, θα μείνω στη φράση "κτίσαμε όλο τον ψυχικό μας κόσμο πάνω στην ενοχή που πηγάζει από την ανέκφραστη αντίρρησή μας"
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι απολύτως αληθινά τα όσα γράφεις, το θέμα είναι πώς να "γκρεμίσουμε" το τρομακτικό οικοδόμημα που κτίσαμε τόσα χρόνια και να κατατροπώσουμε την ενοχή?
Είναι πιστεύω ένα από τα μυστικά κλειδιά που οδηγούν στην αυτοεκτίμηση και την ελευθερία!
Ακριβώς έτσι είναι Σιλένα.
ΑπάντησηΔιαγραφή