Τ' όνειρο μου πια δεν είναι να χαρώ,
μήτε να ζήσω,
μα να πω μια λέξη μόνο,
σα μια φλόγα, - και να σβήσω.
Κι όσο ζω, κι όσο μαθαίνω,
τόσο νιώθω, αλίμονο μου,
το βαθύ και το μεγάλο κι απροσμέτρητο κενό μου..
.Μόνος ήρθα, κάποιο βράδι,
μόνος πόνεσα για λίγο,
μόνος έζησα του κάκου, -
κι όπως ήρθα και θα φύγω.
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Εἶμαι μόνος...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εἶμαι μόνος. Βραδιάζει. Τί νὰ κάνω...
Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο ἀπελπισμένα!
Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο κουρασμένα!
Τὰ ἀφήνω καὶ γλιστροῦν ἀργὰ στὸ πιάνο...
Παίζω στὴν τύχη, κάτι ἀγαπημένο,
Κάτι παλιό, καὶ γνώριμο, καὶ πλάνο..
Καὶ πάλι σταματῶ. Δὲν ἐπιμένω.
Θὰ προτιμοῦσα μᾶλλον νὰ πεθάνω "
Ναπολέων Λαπαθιώτης
το μόνο σχόλιο που θα μπορούσα να κάνω ,
είναι
....ένα ακόμα ποίημα του,
ένα ποίημα που με συγκινεί ιδιαίτερα .
καλό σου απόγευμα !!!
den μπορεις να φανταστεις ποσο με αγγιξε το ποιημα τουτο!!!!!μπορω να το βαλω στο μπλογκ μου???????
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια άλλωστε δεν είναι δικό μου Με συγχωρείς που άργησα να δω τό μήνυμά σου
ΑπάντησηΔιαγραφή