Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο



Η Υπόσχεση της Αμερικής




Ο γαλάζιος τίγρης θα χαλάσει τον κόσμο.
Από τον χαλασμό θα γεννηθεί μια άλλη γη, δίχως βάσανα και θάνατο. Το θέλει κι' η ίδια. Τούτη η γερασμένη, προσβεβλημένη γη ζητά να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί ξανά. Είναι εξαντλημένη και τυφλή από τα πολλά δάκρυα, Περιμένει ετοιμοθάνατη, σκουπίδι μέσα στο χρόνο. Τις νύχτες προκαλεί οίκτο στα άστρα. Σύντομα ο Πρώτος Πατέρας θ' ακούσει τα παρακάλια της, την επιθυμία της να γίνει διαφορετική και τότε θα αμολήσει το γαλάζιο τίγρη που κοιμάται κάτω από την αιώρα του.
Οι Ινδιάνοι Γκουαραντί ανυπόμονα τούτη την στιγμή και ώσπου να έρθει περιπλανώνται στην κατεδαφισμένη γη.
-Τι έχεις να πεις κολίμπρι
Οι ινδιάνοι χορεύουνε ασταμάτητα, ανάλαφρα, σαν να πετούν, και τραγουδούν ιερούς ύμνους, αφιερωμένους στην γέννηση της νέας γης
-Κάνε να αστράψει ο ουρανός κολίμπρι
Ψάχνοντας τον παράδεισο έφτασαν μέχρι τα παράλια και το κέντρο της Αμερικής. Διέσχισαν ζούγκλες, οροσειρές και ποτάμια, αναζητώντας την καινούργια γη, αυτή που θα φτιάχνει δίχως γεράματα, αρρώστιες ή οτιδήποτε θα εμποδίζει την ατελείωτη γιορτή της ζωής. Τα τραγούδια λένε πως το καλαμπόκι θα μεγαλώσει μονάχο του και πως τα βέλη θα βρίσκουν μόνα τους το θήραμα στις φυλλωσιές
Δεν θα χρειάζεται η τιμωρία μήτε, η συγχώρεση,
γιατί δεν θα απαγορεύεται τίποτα ούτε θα σφάλει κανείς.

Eduarto Galeano
Μνήμες της φωτιάς ΙΙ

φωτό: από την τέχνη των Μάγια

Σχόλια

  1. Μέχρι να βρούμε αυτή τη γή σίγουρα θα πονάμε...
    Ας είναι...
    Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να μας υποδεχτεί με αγάπη υγεία καί ευτυχία !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή χρονιά πανδώρα και να έχουμε πάντα το δώρο της παρουσίας σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις