Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο



Η Υπόσχεση της Αμερικής




Ο γαλάζιος τίγρης θα χαλάσει τον κόσμο.
Από τον χαλασμό θα γεννηθεί μια άλλη γη, δίχως βάσανα και θάνατο. Το θέλει κι' η ίδια. Τούτη η γερασμένη, προσβεβλημένη γη ζητά να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί ξανά. Είναι εξαντλημένη και τυφλή από τα πολλά δάκρυα, Περιμένει ετοιμοθάνατη, σκουπίδι μέσα στο χρόνο. Τις νύχτες προκαλεί οίκτο στα άστρα. Σύντομα ο Πρώτος Πατέρας θ' ακούσει τα παρακάλια της, την επιθυμία της να γίνει διαφορετική και τότε θα αμολήσει το γαλάζιο τίγρη που κοιμάται κάτω από την αιώρα του.
Οι Ινδιάνοι Γκουαραντί ανυπόμονα τούτη την στιγμή και ώσπου να έρθει περιπλανώνται στην κατεδαφισμένη γη.
-Τι έχεις να πεις κολίμπρι
Οι ινδιάνοι χορεύουνε ασταμάτητα, ανάλαφρα, σαν να πετούν, και τραγουδούν ιερούς ύμνους, αφιερωμένους στην γέννηση της νέας γης
-Κάνε να αστράψει ο ουρανός κολίμπρι
Ψάχνοντας τον παράδεισο έφτασαν μέχρι τα παράλια και το κέντρο της Αμερικής. Διέσχισαν ζούγκλες, οροσειρές και ποτάμια, αναζητώντας την καινούργια γη, αυτή που θα φτιάχνει δίχως γεράματα, αρρώστιες ή οτιδήποτε θα εμποδίζει την ατελείωτη γιορτή της ζωής. Τα τραγούδια λένε πως το καλαμπόκι θα μεγαλώσει μονάχο του και πως τα βέλη θα βρίσκουν μόνα τους το θήραμα στις φυλλωσιές
Δεν θα χρειάζεται η τιμωρία μήτε, η συγχώρεση,
γιατί δεν θα απαγορεύεται τίποτα ούτε θα σφάλει κανείς.

Eduarto Galeano
Μνήμες της φωτιάς ΙΙ

φωτό: από την τέχνη των Μάγια

Σχόλια

  1. Μέχρι να βρούμε αυτή τη γή σίγουρα θα πονάμε...
    Ας είναι...
    Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να μας υποδεχτεί με αγάπη υγεία καί ευτυχία !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή χρονιά πανδώρα και να έχουμε πάντα το δώρο της παρουσίας σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...