Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ίδιες ιδέες ,
ίδια λόγια,
ίδιες γκριμάτσες ζωής,
βήματα ίδια,
ξανά-πατημένα βήματα,
γερασμένα βήματα.
Βήματα μικρού παιδιού.

Σχόλια

  1. ετσι ειναι η ζωη
    ετσι κι οι ανθρωποι

    καλημερα και καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ολα ιδια..εκτος απο το χιονι..
    βαρυ στους ωμους..
    μερα καλη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αεναος κυκλος,με τραγουδια-χαρες-λυπες-πενθη-με κερδη και χασουρες,ολα δικα μας.
    Κι οταν ερχεται η πρωτη ρυτιδα αγαπα την εισαι εσυ!!!!!
    Τιποτα δεν παει χαμενο,μονο οσα αρνουμαστε να ζήσουμε η φοβομαστε,τότε φευγουμε λειψοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό ακριβώς, ρυτίδα είσαι εσύ, είναι αυτά που έζησες. Είναι τα πολλά που ξέχασες και τα λίγα που θυμάσαι, είναι αυτά που τόλμησες και αυτά που παράτησες και αυτά που παράτησες χαράσσουν βαθύτερες ρυτίδες, αυλάκια ανικανοποίητου πόθου για την ζωή. Καλό μήνα σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ολα ενας κυκλος ειναι..

    καλησπερα..καλο μηνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ¨Ολα ένας κύκλος είναι τόσο διαφορετικός για τον καθένα και τόσο ίδιος Καληνύχτα Καστρίνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.