Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ίδιες ιδέες ,
ίδια λόγια,
ίδιες γκριμάτσες ζωής,
βήματα ίδια,
ξανά-πατημένα βήματα,
γερασμένα βήματα.
Βήματα μικρού παιδιού.

Σχόλια

  1. ετσι ειναι η ζωη
    ετσι κι οι ανθρωποι

    καλημερα και καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ολα ιδια..εκτος απο το χιονι..
    βαρυ στους ωμους..
    μερα καλη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αεναος κυκλος,με τραγουδια-χαρες-λυπες-πενθη-με κερδη και χασουρες,ολα δικα μας.
    Κι οταν ερχεται η πρωτη ρυτιδα αγαπα την εισαι εσυ!!!!!
    Τιποτα δεν παει χαμενο,μονο οσα αρνουμαστε να ζήσουμε η φοβομαστε,τότε φευγουμε λειψοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό ακριβώς, ρυτίδα είσαι εσύ, είναι αυτά που έζησες. Είναι τα πολλά που ξέχασες και τα λίγα που θυμάσαι, είναι αυτά που τόλμησες και αυτά που παράτησες και αυτά που παράτησες χαράσσουν βαθύτερες ρυτίδες, αυλάκια ανικανοποίητου πόθου για την ζωή. Καλό μήνα σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ολα ενας κυκλος ειναι..

    καλησπερα..καλο μηνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ¨Ολα ένας κύκλος είναι τόσο διαφορετικός για τον καθένα και τόσο ίδιος Καληνύχτα Καστρίνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...