Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Μήνυμα στη Vicky


Γειά.
Σήμερα το πρωί ξαναβρέθηκα στους ξέφρενους ρυθμούς της γλυκιάς μας πόλης. Χάρηκα τον παροξυσμό της τόσο πολύ που άγρυπνος ξεκίνησα για δουλειά τρέχοντας μέσα στον κυκεώνα της.
Η Λέσβος, όμορφη ανατολίτισσα κοσμοπολίτισσα αυτόνομη κουλτουριάρα από αιώνες,κομμάτι της οικογενειακής καταγωγής μου με έκανε να θυμηθώ τον πιτσιρικά που κουβαλάω μέσα μου και το χάρηκα το ταξίδι για το τότε και το τώρα. Εκτός λοιπόν των άλλων, περιήγηση του νησιού, με το αυτοκίνητο, με τα πόδια, μέσα από ταβέρνες δίπλα στο κύμα και ουζερί της πόλης.Εκτός από τα σπίτια και τις γνωριμίες η επανα-γνωριμίες, βρέθηκα και σε παραλίες.
Παραλίες με αποτυχημένους κομουνιστές , απο ανατολική ευρώπη, αραδιασμένους σε πολύχρωμες ξαπλώστρες να προσπαθούν να ξεκουράσουν κορμιά που το γήρας είχε αρπάξει με τα σουβλερά δόντια του και τα είχε ξεχειλώσει.Βλέποντας αυτά τα ζαρωμένα κορμιά που το δέρμα τους ρουφούσε τον ήλιο ακατάπαυστα, σκέφτηκα την σκληρή ζωή που είχαν περάσει και με τις λίγες γνώσεις που έχω από το κοινωνικό σύστημα που υπηρέτησαν με φόβο και πάθος, ένιωσα ένα δέος και ένα σεβασμό απέναντι στην παρουσία τους διότι αισθάνθηκα το δικαίωμά τους να ζήσουν ελεύθεροι, να αφιερώσουν τον χρόνο στον εαυτό τους και μόνο σε αυτόν

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...