
Η αναπηρία του χρόνου
Από το παράθυρο
φαίνεται η κοιλάδα της πόλης ,
φαίνονται οι ερωτευμένοι
που βυθίζουν τα βήματά τους
στο χνούδι του προσώπου της
Από το παράθυρο
φαίνονται οι λέξεις
που πέφτουν ανάμεσά τους
φλογισμένες λάμες
που τσουρουφλίζουν τα χείλη
που ξεσκίζουν
το κουρασμένο ύφασμα της καθημερινότητας
Πλησιάζουν
με πρόσωπα ξαναμμένα
με χείλη ματωμένα
Τραβιέμαι
Τραβιέμαι
από το παράθυρο, φοβισμένος
απομακρύνω
την αναπηρία του χρόνου
από τα αιματοκυλισμένα τοπία της άνοιξης
φαίνεται η κοιλάδα της πόλης ,
φαίνονται οι ερωτευμένοι
που βυθίζουν τα βήματά τους
στο χνούδι του προσώπου της
Από το παράθυρο
φαίνονται οι λέξεις
που πέφτουν ανάμεσά τους
φλογισμένες λάμες
που τσουρουφλίζουν τα χείλη
που ξεσκίζουν
το κουρασμένο ύφασμα της καθημερινότητας
Πλησιάζουν
με πρόσωπα ξαναμμένα
με χείλη ματωμένα
Τραβιέμαι
Τραβιέμαι
από το παράθυρο, φοβισμένος
απομακρύνω
την αναπηρία του χρόνου
από τα αιματοκυλισμένα τοπία της άνοιξης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου