Αν χάσεις την ψυχή σου από απροσεξία
Τι κάνει αυτή η Ινδιάνα Ουιτσόλε που είναι ετοιμόγεννη; Θυμάται. Θυμάται έντονα την νύχτα του έρωτα απ΄ όπου προέρχεται το παιδί που θα γεννήσει. Τ σκέφτεται με όλη την δύναμη της θύμησης και της χαράς της. Έτσι το κορμί ανοίγει, εκστατικό από την ευτυχία που πείρε, και γεννιέται ένας γερός Ουιτσόλε, αντάξιος εκείνης της απόλαυσης που τον έφτιαξε.Ένα καλός Ουιτσόλε προσέχει την ψυχή του, την φωτεινή δύναμη της ζωής του, αλλά ξέρει καλά πως η ψυχή είναι μικρότερη κι από ένα μυρμήγκι, απλότερη κι από ένα ψίθυρο, ένα τίποτα σχεδόν, ένα αεράκι, που με την παραμικρή απροσεξία μπορεί να χαθεί.Ένα αγόρι σκοντάφτει, κατρακυλά την πλαγιά κι η ψυχή του ξεφεύγει, δεμένη μονάχα από μια μεταξένια κλωστή και πέφτει στο χαντάκι. Τότε ο νεαρός Ουιτσόλε λιποθυμά και αρρωσταίνει. Στα τραυλίσματα του καλεί τον φύλακα των ιερών τραγουδιών, το μαγο-ιερέα.Τι ψάχνει τούτος ο γερό-Ινδιάνος στο βουνό. Ακολουθεί τα ίχνη που άφησε ο άρρωστος στο πέρασμά του. Ανεβαίνει σιωπηλά μέσα από τα αιχμηρά βράχια, ερευνώντας κάθε κλαδί, κάθε φύλλο και κάτω από τα χαλίκια. Που έπεσε η ζωή; Που κρύφτηκε φοβισμένη. Προχωρεί απαλά με τ΄ αυτιά ορθάνοιχτα, γιατί οι χαμένες ψυχές κλαίνε και πολλές φορές σφυρίζουν όπως ο αγέρας.Όταν θα βρει την περιπλανώμενη ψυχή, ο μάγος ιερέας θα τη σηκώσει πάνω στην άκρη ενός φτερού, θα την τυλίξει σε μια μικροσκοπική τούφα μπαμπάκι και θα την βάλει μέσα στο κούφιο μέρος κάποιου κλαδιού για να την επιστρέψει στον κάτοχό της, που δεν θα πεθάνει.
Εδουάρδο Γκαλεάνο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου