Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ο οικουμενικός σκουπιδότοπος


Κοσμικές εξατμίσεις αζώτου, φωσφόρου.
Μπουκάλες οξυγόνου, πλαστικές σακούλες,
εισπνοές και βηξίματα
που οδηγούν σε εγκεφαλικό σύνδρομο.
Εσωτερικές εκρήξεις
κομμάτια συναισθημάτων φόβου,
που ξαπλώνουν πάνω στο βρεγμένο πεζοδρόμιο
Τρύπες από πετούμενα μαζεύουν την υγρασία του δρόμου.
Ο ρυθμός ξεχειλώνει τις κινήσεις μέσα στην στολή τους.

Και να το θύμα!

Απρόσωπο στα σκαλοπάτια του οικουμενικού σκουπιδότοπου,
χωμένο στο κολάρο του 21 αιώνα,
ανεβαίνει στην οθόνη της επικαιρότητας

Και να το θύμα!

Κουρασμένο, σηκώνει την ομίχλη στον κερατοειδή χιτώνα.
Δίπλα του,
το ικριώματα,
τα παραπήγματα ζωής.
Παραπήγματα μέσα στις λάσπες της οικονομίας,
ρουφηγμένα από τις διεθνείς κάμερες πληροφορίας,
Παραπήγματα αιχμάλωτα μέσα στο γυαλί.

Χαμογελαστοί παρουσιαστές του οικουμενικού σκουπιδότοπου στις θέσεις σας!.

Οι πληροφορίες μασάνε το δέρμα του αυτιού.
Το θύμα κοιτά γύρω του σαστισμένο.
Η τελευταία κονσέρβα άφησε το κουτί της,
να το πάρει ο άνεμος και η σκόνη.

Οικονομικά μυαλά βυζαίνουν και βυζαίνονται από το πλήθος.
Χαμογελαστοί
οικονομικοί μπαμπάδες
με κανιβαλικές διαθέσεις,
βρίσκουν τον θυμό μόνο του μέσα στις ερειπωμένες κάμαρες
πάνω στον οικουμενικό σκουπιδότοπο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.