Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Το λάγνο κενό


Το προδομένο δέρμα του έρωτα, σέρνεται ψάχνοντας την καθημερινή του αγχόνη ανάμεσα στο θόρυβο και την σιωπή. Το χαμένο δέρμα του έρωτα, κρέμεται σαν ουράνιο κόσμημα από την οροφή του μυαλού. Ύπουλοι καπνοί ανεβαίνουν και το κιτρινίζουν αφού έχουν κυλίσει πρώτα στο λαιμό. Μπαλίτσες συμπυκνωμένης νικοτίνης που ερεθίζουν τα τοιχώματα του και ξεσηκώνουν το βήχα. Οι ροχάλες της νύχτας ακόμα δεν έπεσαν στο πτυελοδοχείο του πεζοδρομίου. Η απόφαση αφημένη πάνω στην επιφάνεια της πόλης.
Απέναντι, η προκλητική παρουσία, θαμμένη μέσα στα χρώματα της καθημερινότητας. Η παρεξηγημένη θεά με σταχτή δέρμα, καλοζωισμένη, με τα μπούτια ανοιχτά, μπροστά στην διψασμένη ανάσα του κόσμου , μπροστά στην διψασμένη του ανάσα. Το ρούχο της μόλις που κρατάει το κορμί της στην κυκλοφορία. Στόμα μισάνοιχτο έτοιμο να ρουφήξει το μεδούλι του, με μια απλή στροφή πάνω στα τακούνια της. Μάτια γεμάτα από την λαγνεία του κενού που καιροφυλακτούν τα δικά του. Καιροφυλακτούν την δική του φαντασίωση για να τους δώσει πνοή και νόημα. Παρουσία που ζει από τις φαντασιώσεις των μοναχικών θαμώνων ζωής σαν και αυτόν. Στέκεται, στέκεται όπως πάντα πριν την πλησιάσει με ύφος ανέμελο. Στέκεται πριν να χουφτώσει εκείνο το λάγνο κενό μέσα σε ετοιμόρροπα δωμάτια που τo περιτριγυρίζουν.
Με αυτό το κενό θα φύγει μετά. Με αυτό το κενό θα χωθεί στο θόρυβο και την σιωπή του. Με το κενό του, που μάταια προσπάθησε, ακόμα μια φορά να του δώσει μορφή και πάντα αυτό παραμένει το ίδιο.
φωτο: H.C.Bresson

Σχόλια

  1. τα λογια λιγα αν ζεις ιστοριες μεσα απο τις εμπειριες του επαγγελματος .απλα δειχνης ποσο περα για περα εισαι ανθρωπινος να μαθαινουμε κι εμεις γιατι νομιζουμε οτι με απλα πραγματα χαλαμε την ζωη μας.αλλα Λαμπρο πως φτανεις εκει στο χαμηλο σκαλοπατι της ζωης αυτο δεν το καταλαβα ποτε εχεις δοκιμασει τα παντα πριν;η αυτο ειναι το πιο κερδοφορο αραγε;αρα και πιο ευκολο.τα φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και την δική μου Μωβ-μωβ διότι μην ξεχνάς πως είμαι και κάποιας ηλικίας.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις