Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Εε....και λοιπόν;

Όλοι ξέρουμε
πως ο σιδηρόδρομος της τρέλας
θα λεκιάσει
το ουράνιο τόξο της ζωής μας

Όλοι ξέρουμε
πως το στριμωγμένο
μέσα στην φούχτα αντικείμενο
κάποια μέρα
θα διαγράψει την τροχιά του
προς την πραγματικότητα

Όλοι ξέρουμε
πως θα γκρεμίσει
τα ήρεμα νερά του καθρέφτη
και θα μας αφήσει ανάσκελα
να κοιτάμε τον όγκο της ζωής
να σηκώνει την αρβύλα του
Εε...και λοιπόν;

εικόνα:48art1

Σχόλια

  1. καμια φορα ειναι καλυτερα να μην ξερεις τιποτα
    μπας και μαθεις κατι δλδ
    ξεχνα
    και μετα μαθε

    καλο βραδυ να χεις..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπαρχει λογος να σκεφτομαστε το τι θα μας φερει αυριο η ζωη γιατι δεν θα ζουμε το τωρα.Και με αυτο τον τροπο χανουμε την ιδια τη ζωη..
    Μια γλυκια καλημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ξέρουμε αλλα εχουμε αγνοια για της παγιδες,μα το ποταμι της ζωης οσες φορες κι αν το περασεις θα ειναι διαφορετικο,κολυμπησα στο τελος και να εκει που ελεγα εφτασα πια,ξανα η δινη τραβηξε με δυναμη την ψυχη μου.οσες φορες κι αν το περασω θα ειναι διαφορετικο ,την καλημερα μου φιλε μου πολυ ωραιοι στιχοι ειναι αναλογα με τι θα ταξιδεψεις, εγω ταξιεψα με τις λεξεις και τις εικονες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ όλες για την επίσκεψή σας θα περάσω από τα “σπίτια” σας να τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις