Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Εε....και λοιπόν;

Όλοι ξέρουμε
πως ο σιδηρόδρομος της τρέλας
θα λεκιάσει
το ουράνιο τόξο της ζωής μας

Όλοι ξέρουμε
πως το στριμωγμένο
μέσα στην φούχτα αντικείμενο
κάποια μέρα
θα διαγράψει την τροχιά του
προς την πραγματικότητα

Όλοι ξέρουμε
πως θα γκρεμίσει
τα ήρεμα νερά του καθρέφτη
και θα μας αφήσει ανάσκελα
να κοιτάμε τον όγκο της ζωής
να σηκώνει την αρβύλα του
Εε...και λοιπόν;

εικόνα:48art1

Σχόλια

  1. καμια φορα ειναι καλυτερα να μην ξερεις τιποτα
    μπας και μαθεις κατι δλδ
    ξεχνα
    και μετα μαθε

    καλο βραδυ να χεις..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπαρχει λογος να σκεφτομαστε το τι θα μας φερει αυριο η ζωη γιατι δεν θα ζουμε το τωρα.Και με αυτο τον τροπο χανουμε την ιδια τη ζωη..
    Μια γλυκια καλημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ξέρουμε αλλα εχουμε αγνοια για της παγιδες,μα το ποταμι της ζωης οσες φορες κι αν το περασεις θα ειναι διαφορετικο,κολυμπησα στο τελος και να εκει που ελεγα εφτασα πια,ξανα η δινη τραβηξε με δυναμη την ψυχη μου.οσες φορες κι αν το περασω θα ειναι διαφορετικο ,την καλημερα μου φιλε μου πολυ ωραιοι στιχοι ειναι αναλογα με τι θα ταξιδεψεις, εγω ταξιεψα με τις λεξεις και τις εικονες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ όλες για την επίσκεψή σας θα περάσω από τα “σπίτια” σας να τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.