Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Εε....και λοιπόν;

Όλοι ξέρουμε
πως ο σιδηρόδρομος της τρέλας
θα λεκιάσει
το ουράνιο τόξο της ζωής μας

Όλοι ξέρουμε
πως το στριμωγμένο
μέσα στην φούχτα αντικείμενο
κάποια μέρα
θα διαγράψει την τροχιά του
προς την πραγματικότητα

Όλοι ξέρουμε
πως θα γκρεμίσει
τα ήρεμα νερά του καθρέφτη
και θα μας αφήσει ανάσκελα
να κοιτάμε τον όγκο της ζωής
να σηκώνει την αρβύλα του
Εε...και λοιπόν;

εικόνα:48art1

Σχόλια

  1. καμια φορα ειναι καλυτερα να μην ξερεις τιποτα
    μπας και μαθεις κατι δλδ
    ξεχνα
    και μετα μαθε

    καλο βραδυ να χεις..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπαρχει λογος να σκεφτομαστε το τι θα μας φερει αυριο η ζωη γιατι δεν θα ζουμε το τωρα.Και με αυτο τον τροπο χανουμε την ιδια τη ζωη..
    Μια γλυκια καλημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ξέρουμε αλλα εχουμε αγνοια για της παγιδες,μα το ποταμι της ζωης οσες φορες κι αν το περασεις θα ειναι διαφορετικο,κολυμπησα στο τελος και να εκει που ελεγα εφτασα πια,ξανα η δινη τραβηξε με δυναμη την ψυχη μου.οσες φορες κι αν το περασω θα ειναι διαφορετικο ,την καλημερα μου φιλε μου πολυ ωραιοι στιχοι ειναι αναλογα με τι θα ταξιδεψεις, εγω ταξιεψα με τις λεξεις και τις εικονες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ όλες για την επίσκεψή σας θα περάσω από τα “σπίτια” σας να τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...