Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Μπροστά στη τζαμαρία της λήθης

Με την νύχτα να κυλάει
το ποτάμι της
πίσω από το βλέμμα
Βγαίνω στους δρόμους
Βγαίνω κρατώντας ακόμα
τα φλέματα στο λαρύγγι

Ο καπνός υγροποιείτε και πήζει
Πήζει μέσα στα ρουθούνια του μυαλού

Ατελείωτοι χαρούμενοι
κοιλαράδες της ευημερίας
στην πλαστική καρέκλα
μετράνε το νεκρό χρόνο
στις χάνδρες της ψυχής τους

Μπροστά
η χαμένη
αθωότητα της θάλασσας
η χαμένη
αθωότητα του νερού

Τα νερά ορμάνε από παντού
Καρχαρίες
κρύβονται κάτω από την επιφάνεια τους
δαγκώνουν την δική μου ψυχή
χωρίς κανείς να καταλάβει τίποτα

Την κάνουν κομματάκια
Και την ραντίζουν σαν χαρτοπόλεμο
στο κεφάλι του εφιάλτη
που κοιμάται βαθιά μέσα μου

Ένας φραπές δίνει χαστούκια
στο κοιμισμένο μυαλό.

Το σανατόριο των ιδεών
είναι ακόμα μπροστά μου

Φτύνει το χρωματισμένο σάλιο
θολώνει την τζαμαρία της λήθης
που ντύνεται τα γιορτινά της