Ο Κατακοιτος Οραματιστης

Η Υπόσχεση της Αμερικής Ο γαλάζιος τίγρης θα χαλάσει τον κόσμο. Από τον χαλασμό θα γεννηθεί μια άλλη γη, δίχως βάσανα και θάνατο. Το θέλει κι' η ίδια. Τούτη η γερασμένη, προσβεβλημένη γη ζητά να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί ξανά. Είναι εξαντλημένη και τυφλή από τα πολλά δάκρυα, Περιμένει ετοιμοθάνατη, σκουπίδι μέσα στο χρόνο. Τις νύχτες προκαλεί οίκτο στα άστρα. Σύντομα ο Πρώτος Πατέρας θ' ακούσει τα παρακάλια της, την επιθυμία της να γίνει διαφορετική και τότε θα αμολήσει το γαλάζιο τίγρη που κοιμάται κάτω από την αιώρα του. Οι Ινδιάνοι Γκουαραντί ανυπόμονα τούτη την στιγμή και ώσπου να έρθει περιπλανώνται στην κατεδαφισμένη γη. - Τι έχεις να πεις κολίμπρι Οι ινδιάνοι χορεύουνε ασταμάτητα, ανάλαφρα, σαν να πετούν, και τραγουδούν ιερούς ύμνους, αφιερωμένους στην γέννηση της νέας γης - Κάνε να αστράψει ο ουρανός κολίμπρι Ψάχνοντας τον παράδεισο έφτασαν μέχρι τα παράλια και το κέντρο της Αμερικής. Διέσχισαν ζούγκλες, οροσειρές και ποτάμια, αναζητώντας την κ...

Πέθανε ο Γιάννης Μόραλης Πέθανε σε ηλικία 93 ετών ο κορυφαίος ζωγράφος Γιάννης Μόραλης. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους της λεγόμενης γενιάς του '30 με πλήθος διακρίσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. περισσότερα: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=113947

Η τέχνη στη σκέψη του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη Συντάκτης: Ειρήνη Σπυριδάκη Ο Πλάτωνας υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με την αξία της τέχνης και ειδικότερα της ποίησης, υπερασπιζόμενος την άποψη ότι αυτή είναι άχρηστη και επικίνδυνη για την κοινωνική ζωή. Ο Αριστοτέλης μετέπειτα, αναγνωρίζοντας τη σημασία της τέχνης, επικεντρώθηκε στο θεραπευτικό για την ανθρώπινη ψυχή χαρακτήρα της δραματικής ποίησης. Ο Πλάτωνας διακρίνει την πραγματικότητα στον κόσμο των ιδεών, όπου υπάρχουν τα αληθινά όντα και στον κόσμο των αισθητών πραγμάτων, όπου υπάρχουν τα αντίγραφα, τα είδωλα των αληθινών όντων. Σύμφωνα με την θεωρία των ιδεών, όλα τα πράγματα που παρατηρούμε γύρω μας με τις αισθήσεις μας, ως αντίγραφα των ιδεών, των πραγματικών όντων, είναι απατηλά, άρα ψεύτικα. Η τέχνη αναπαριστά τα αισθητά πράγματα, καθώς μιμείται με αναπαραστάσεις τα αντίγραφα των αληθινών όντων. Έτσι, όταν ένας ζωγράφος απεικονίζει για παράδειγμα ένα τραπέζι, αναπαριστά ένα αντικείμενο όπως το βλέπει, κάτι δηλα...

Το τέλος είναι η αρχή Γι αυτή που μένει μοναχή και το ρολόι είναι πληγή πληγή που μεγαλώνει προς στον καθρέφτη αν σταθεί το πρόσωπό της για να δει θα δει,μέσα της θα δει πως κάτι άλλο μεγαλώνει. Γιατί το τέλος είναι μια άλλη αρχή! Μια αρχή που δεν τελειώνει. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: Georgia O' Keeffe

Σκέψου καλά ότι πρόκειται για μια και μόνο από τις πιθανές στάσεις απέναντι στην ζωή. Αναζήτησε την δική σου. Αυτό που κάποιος άλλος θα το έκανε τόσο καλά όσο και εσύ να μην το κάνεις. Αυτό που κάποιος θα έλεγε τόσο καλά όσο και εσύ να μην το πεις. Αυτό που κάποιος άλλος θα το έγραφε τόσο καλά όσο και εσύ να μην το γράψεις. Μην ασχολείσαι παρά μόνο με εκείνο που αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει παρεκτός σε σένα και έχει δημιουργηθεί από εσένα. Andre Gide οι γνήσιες τροφές

Η γύμνια της μοναξιάς Σηκώνομαι. Σηκώνομαι, με αστραφτερό δέρμα και με το σώβρακο στέκομαι μπροστά στα παράθυρα την ώρα που ο ήλιος ορμάει ακάθεκτα επάνω μου και επάνω στα λιγοστά έπιπλα του αρχοντικού μας. Απ' έξω το βουητό του κόσμου. Κορναρίσματα φωνές και ένας συνεχής ρόγχος της αναπαραγωγής της καθημερινότητας την οποία προσπαθούσα να αποφεύγω, αλλά δεν τα κατάφερνα διότι είχα και εγώ την δικιά μου αναπαραγωγή, την δικιά μου ζωή να ταΐσω, που όσο και αν φαινόταν φτωχή και χωρίς ανάγκες δεν άντεχε την ανεργία και την μιζέρια των φοιτητικών κύκλων. Ο ήλιος όρμαγε πάνω μου καθώς άνοιγα το παράθυρο και έβλεπα την κυκλοφορία της αγωνίας και εγώ κρεμασμένος από πάνω της, γυμνός και αναμαλλιασμένος, χαμογελούσα για την τύχη μου, χαμογελούσα έχοντας εσένα γυμνή πίσω μου να με φωνάζεις να ξαναγυρίσω πίσω, στα ιδρωμένα σεντόνια και να αφήσω τα εργατικά εντόσθια της ζωής να αναμοχλεύουν την αναγκαστικότητα τους μακριά από εμάς. Πριν όμως τραβηχτώ από το παράθυρο, πρίν γυρίσω σε σένα, είδ...

Στην πόλη Μέσα στην βαλίτσα Γκριμάτσες, γάντια κολλημένα στο δέρμα. Δωμάτιο ζευγαρωμένο από ξεφλουδισμένους αγρότες, με σάρκες που λερώνονται πάνω σε έργα τέχνης στην μέση του καλοκαιριού. Γκριμάτσες θαμμένες σε ομίχλη. Πίσω τους πολιτείες που επιπλέουν στο νερό Πολιτείες που καθρεπτίζονται σε γυάλινους τοίχους, γεμάτες υποσχέσεις γεμάτες προοπτικές για ένα μέλλον, να αντανακλώνται στο γυαλί και στο μέταλλο. Οι γκριμάτσες τα έχουν αφήσει πίσω τους όλα αυτά. Με βαλίτσες στο χέρι με γάντια κολλημένα στο δέρμα, οργώνουν την προκυμαία προσπαθώντας να βρουν το πέρασμα που θα τις φέρει κάτω από το νερό. Σιλουέτες που ζωγραφίζουν τον ορίζοντα των βιαστικών περαστικών, έρχονται από ανοιχτά πάνω στο κύμα γλιστρώντας πάνω στην επιφάνεια του νερού, αφήνοντας γαλάζιες λουρίδες στην άκρη της προκυμαίας. Οι γκριμάτσες με βαλίτσες στο χέρι, με γάντια κολλημένα στο δέρμα πατάνε πάνω στις γαλάζιες λουρίδες και χάνονται κάτω από το νερό. Φωτό: πίνακας George Grosz Η πόλη

Οι υπολογιστές της Δύσης δηλητηριάζουν τα παιδιά της Αφρικής . Η Δύση πετάει εκατομμύρια παλιούς Η/Υ ετησίως στα σκουπίδια. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς καταλήγουν στην Αφρική, όπου παιδιά επιχειρούν να επιβιώσουν, πουλώντας τα εξαρτήματά τους. Τα τοξικά στοιχεία όμως από αυτά, σιγά-σιγά δηλητηριάζουν τα παιδιά της Αφρικής.Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Θεός έριξε βροχή φωτιάς και θειαφιού για να καταστρέψει τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα. Οι αξιωματούχοι στη Γκάνα αποκαλούν έτσι, Σόδομα και Γόμορρα, ένα μέρος της πόλης που έχει ποτιστεί από τοξίνες. Σ’ αυτό το κομμάτι της πόλης, κάποιος δεν πάει αν δεν είναι απολύτως απαραίτητο. Πυκνοί μαύροι καπνοί βγαίνουν από τις καλύβες στην παραγκούπολη. Το ποτάμι είναι μαύρο και πηχτό, σαν χρησιμοποιημένο λάδι, και μεταφέρει κουφάρια υπολογιστών προς τον ωκεανό. Καθ’ολο το μήκος της όχθης του ποταμού παρατηρούνται εστίες φωτιάς, καίνε αφρούς και κομμάτια πλαστικού. Οι φλόγες καίνε την πλαστική επικάλυψη από τα καλώδια, τις πρίζες κα...

Χωρίς λόγια

Ο Αλέξης Ο Αλέξης γίνεται ένα σύμβολο, γίνεται μια διαχρονική έννοια, βγαίνει από το σώμα του και γίνεται χιλιάδες σώματα. Μπαίνει στην σκέψη μας, κυριαρχεί στο συναίσθημα, το συγκεκριμενοποιεί. Του δίνει μορφή. Ο Αλέξης, δίνει σημασία και τροπή στην κοινωνία που μας περιβάλλει. Μας φανερώνει τις διαστάσεις της, τον απολυταρχικό της χαρακτήρα τον πειθαναγκασμό της. Ο Αλέξης μας κάνει να να ξαναδούμε τον εαυτό μας. Να ξανασκεφτούμε τα πεπραγμένα μας και να νιώσουμε την μικρότητα μας, την βόλεψή μας. Ο Αλέξης γίνεται ένας νοερός και πραγματικός τόπος συνάντησης των χαμένων διαδρομών μας μέσα στην πόλη. Ο Αλέξης είναι ένα σύμβολο που κανείς δεν μπορεί πλέον να το σκοτώσει, διότι πέταξε, πέρασε στην αθανασία μέσα από την ζωή των άλλων. Χιλιάδες ζωές, χιλιάδες στόματα, χιλιάδες σκέψεις. Στο όνομά του. Στην μορφή του. Στην πυροβολημένη ζωή του. φωτό: γλυπτό Katsura Finokoshi

Ίδιες ιδέες , ίδια λόγια, ίδιες γκριμάτσες ζωής, βήματα ίδια, ξανά-πατημένα βήματα, γερασμένα βήματα. Βήματα μικρού παιδιού.