Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
να
θυμάμαι το πρόσωπό της
τα
γλυκά της μάτια
που
αγκάλιαζαν τον κόσμο
χωρίς
να προλάβουν να τον φθάσουν.
Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
να
την χτυπάει ο θαλασσινός αέρας
να
τις ανακατεύει τα μαλλιά
να
κρύβουν και μετά να αποκαλύπτουν
το
χαμόγελό της
που
σκορπούσε την θλίψη των περαστικών
Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
από
το σώμα της αγάπη μας
στις
ατελείωτες διαδρομές της νιότης μας
αποτυπωμένες
στα πεζοδρόμια
στους
δρόμους.
Δεν
έχω καμιά φωτογραφία
από
τότε που προσπαθούσαμε
να
ξετυλίξουμε το χρόνο
που
δεν είχαμε ακόμη γνωρίσει.
Το
χρόνο που φανταζόμαστε
ότι
θα μας έβρισκε μαζί
και
που αυτό το μαζί
δεν
καταφέραμε
να
το αιχμαλωτίσουμε σε μια φωτογραφία
Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
μόνο
μια τραυματισμένη μνήμη
που
θυμάται την σύντομη ζωή της
σαν
ένα παραμύθι
χαμένων
ευκαιριών,
λανθασμένων
ενεργειών
με
λίγα λόγια μια ιστορία ζωής
καθορισμένη
από την αδικία
της
ανεκπλήρωτης επιθυμίας
της
ανεκπλήρωτης ζωής.
Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
ούτε
τότε που έτρεχε
να
προλάβει τις προσδοκίες της
σε
υπέρ πόντια αεροδρόμια του κόσμου
χωρίς
προορισμό.
Δεν
αιχμαλώτισα την μορφή της
την
ώρα που νοσταλγούσε
την
αποφυλάκιση της
από
τα πλαίσια των υποχρεώσεων
μιας
βεβιασμένης κίνησης υποταγής
από
τους άνδρες που αγάπησε
αλλά
δεν κατάφερε να κρατήσει.
Έτσι
και εγώ την άφησα πάνω στην άσφαλτο
να
ποτίζει με τα δάκρυα της
την
χαμένη ελπίδα,
με
ένα μωρό στην αγκαλιά
περιμένοντας
την μέρα της
της
αποφυλάκισης
Από
την Χαρά δεν έχω καμιά φωτογραφία
μόνο
ένα τελευταίο τηλέφωνο
μια
βδομάδα πριν την διαφυγή της.
Κερεντζής Λάμπρος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου