Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι ηλεκτρικοί μάγκες



Οι ηλεκτρικοί μάγκες με τις πρίζες στα χέρια.
Με πέτσινους γιακάδες σηκωμένους.
Τζίν καλυμμένα στα μπούτια τους.
Κεφάλια σκυμμένα πάνω από το καντράν του ραδιοφώνου.
Χέρια που στρίβουν τσιγάρα.
Μυαλά που χάνονται μέσα στην κάπνα.

Με την μοναξιά στριμωγμένη στους τοίχους.
Το ρεβόλβερ της ζωής στραμμένο επάνω τους,
μπροστά στο μέλλον της εικόνας τους.
Κουρελιασμένη εικόνα που σκαρφαλώνει στους τοίχους
ψάχνοντας ένα άνοιγμα για να πετάξει μακριά.

Οι ηλεκτρικοί μάγκες με τις πρίζες στα χέρια.
Στο κίτρινο λαρύγγι τους η βηματισμοί ενός ουρλιαχτού.
Τα βήματά του βυθίζονται στην λάσπη της νικοτίνης.
Με μπλεγμένες κατευθύνσεις.
Διαλυμένες σχέσεις καθώς παιδιά,
τους περιμένουν φωνάζοντας μπαμπά!

Ανυπόταχτοι μπροστά στην καταιγίδα μια κοινωνίας που θεωρούν σάπια.
Σάπιοι και οι ίδιοι με φαγούρες στα αχαμνά τους.
Με προβληματικούς έρωτες και εγκαταλείψεις συζυγικής εστίας.
Με ροκ εφιάλτες και εγκαύματα τρίτου βαθμού στην προσπάθεια να ζεσταθούν κάπου!

Οι ηλεκτρικοί μάγκες με την πρίζα στο χέρι.
Ψάχνουν την ενέργεια στους 10000 μεγακύκλους.
Ακινητοποιημένοι κάτω από τα χειρουργικά εργαλεία του νοσοκομείου ζωής.
Έξω βρέχει.
Ο Γενάρης βήχει ξαπλώνοντας την λάσπη της νικοτίνης μέσα στο δωμάτιο.
Οι βηματισμοί του ουρλιαχτού πλησιάζουν στην κλειστή πόρτα.
Οι φλέβες του κροτάφου μεγαλώνουν.
Γίνονται ρυάκια που κυλάει το αίμα μιας χαμένης καθημερινότητας…


Κερεντζής Λάμπρος

φωτογραφία από την ταινία "Το μίσος"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις