Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παράπλευρες απώλειες


Η Θλίψη των χαρακωμάτων ζωής απλώνεται πάνω από τις πόλεις με μια αγριότητα που φοβίζει τα κατοικίδια ζώα. Τα μηνύματα των χαμένων ευκαιριών κείτονται σε σήψη στα πατώματα των πολυκατοικιών. Οι ψυχικές αρρώστιες δεν βρίσκουν την δικαίωσή τους.
Με παράπλευρες απώλειες η καθημερινότητα αναπαράγει την αγριότητα σαν το φυσικό επακόλουθο της ζωής. Αγωνίες φωλιασμένες, καλά κρυμμένες κάτω από το στήθος των απομονωμένων διαδρομών. Ψάχνουν, ψάχνουν ελπίδες διάτρητες στα καλούπια της κατασκευασμένης από άλλους καθημερινότητας.
Αγωνίες φωλιασμένες κάτω από το στήθος των παρατημένων αναπνοών, δίπλα από τους σκουπιδοτενεκέδες αχρηστευμένων αγαθών. Αγαθών που ακολούθησαν το σώμα μέχρι αυτή την θέση, ανακούρκουδα μπροστά στο καθρέφτη.
Βιαστικές κουβέντες εφησυχασμού προσπαθούν να σταθούν απέναντι στην διαφθορά του εφικτού, του καθημερινού αποτροπιασμού του εξευτελισμού του ανώνυμου υλικού στα γρανάζια της καθημερινή ρευστότητας που δημιουργεί ο οικονομικός παραλογισμός.
Παραμιλά μπροστά στο κουρασμένο είδωλο προσπαθώντας να ξετινάξει από πάνω του όλες αυτές τις σκέψεις. Δικαιολογίες για ένα μέλλον που δεν εξαρτάται από κανένα. Τα κέντρα αποφάσεων χάνονται στο συννεφιασμένο ορίζοντα των βασανιστικών σκέψεων που υποτιμάν το ανθρώπινο συναίσθημα και εκείνο κυλάει στον υπόνομο των επίσημων δηλώσεων ανάπτυξης.
Με στοιχήματα πάνω στην επιβίωση προσπαθούν να αποσπάσουν τον φόβο της συντριβής. Προσφέρουν ελπίδες διάτρητες στα καλούπια των εργοστασίων ζωής όπου η χαρά σαν υλικό δεν χρησιμοποιείτε ποτέ.
Κερεντζής Λάμπρος
Πινακας: http://www.zepoze.com/art-vivant/le-surrealisme-en-dessins?pid=597


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις