Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ηλεκτρονική χρημα-
τολαγνία

Άνθρωποι σκυμμένοι, υποταγμένοι
Ηλεκτρονικά χαμόγελα
που προσπαθούν
να καλύψουν τις αποστάσεις
καρφιτσωμένα στις άκρες
του άυλου δρόμου τους


Η σωματική κραυγή της εφηβείας
συνοδεύει το ενήλικο βήμα τους
πάνω από τα ερείπια
της σιωπής τους.


Άνθρωποι
που την πράξη
αφήνουν ακυβέρνητη
στο βλέμμα
του διαχειριστή τους
Άνθρωποι
πίσω από τα κάγκελα
της οικονομικής
ιστορικά διατριβής τους


Και εγώ.
Εγώ σκύβω πάνω από την φωτιά
Ποιητές μου μιλάνε
μέσα από τα σπλάχνα της
Σπρώχνουν
την φλεγόμενη σκέψη
να κυλίσει στο πάτωμα του σαλονιού.


Ηλεκτρονική χρηματολαγνία
την τυλίγει
με τον πορφυρό μανδύα
ενός ανυπόστατου μέλλοντος


Ηλεκτρονική χρηματολαγνία
που ξερνάει την στέρηση
και την υπομονή
την βασανιστική κοιλάδα
της επερχόμενης καταστροφής


Ηλεκτρονική χρηματολαγνία
που κάνει δοκιμές
στις χαρούμενες φυλακές
του μελλοντικού
χρηματοπιστωτικού σώματος
Σώμα
που αφήνει τα κομμάτια της ψυχής του
στο προσκέφαλο του πλανήτη
στο μεταίχμιο του κόσμου


Και εγώ
Εγώ εδώ πάνω από την φωτιά
που
ποιητές μου μιλάνε
μέσα από τα σπλάχνα της

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...