Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Μας έχουν στριμώξει

Μας έχουν στριμώξει,
Ναι μας έχουν στριμώξει,
αλλά εμείς βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε,
όχι βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε.
Πίνουμε τους καφέδες μας ήσυχοι,
μιλάμε και γελάμε κλαίγοντας
και αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν καταλαβαίνουμε που δεν καταλαβαίνουν.
Εμάς μας δίνουν την εντύπωση
πως δεν καταλαβαίνουν
πως δεν μας ξέρουν
Δεν μας βλέπουν!
Μην μου πείτε ότι δεν βλέπεται πως
δεν μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε
Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν
που τους βλέπουμε..
Γλιστράμε ,
γλιστράμε σιγά, σιγά για να μην
μας δουν εκείνη ακριβώς την στιγμή που
μας κοιτάνε χωρίς να μας βλέπουν.
Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν
χωρίς να μας βλέπουν.
Και εκείνοι
το ξέρουν ότι μας κοιτάνε χωρίς
να μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε
Εμείς βέβαια κάνουμε
σαν να μας βλέπουν
και εκείνοι κάνουν
ότι μας βλέπουν.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή
μπορούμε να φύγουμε.
πίνακας: Georgia O Keeffe

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.