Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο



Τα χρώματα


Οι απλές κηλίδες
του πορτοκαλί
κουβαλάνε
τα χαμόγελα του πλήθους
πέρα από την σκοτεινιά
των βημάτων του.

Οι ίσκιοι κρυφά
ακουμπάνε στους ώμους.
Οι μοβ σταγόνες
από το δεξί κρόταφο
κυλάνε πάω
στην ανυποψίαστη παλάμη.

Τα μελανά σημεία
κρύβουν τις βουνοκορφές
των ιδεολογικών μαυσωλείων.
Πιο πέρα, περιμένει
η οριζόντια
γραμμή του ματιού.


Μενεξεδένια πρόσωπα
ψάχνουν γαλάζιες εξόδους
από τις αιμάτινες κουμπότρυπες
του κορμιού.

πίνακας: Clyfford Still

Σχόλια

  1. ατελειωτα σε Μωβ αποχρωση γλυκε μου και φιλε μου Λαμπρο οταν τα ματια μπορουν να μιλησουν οι λεξεις ειναι μελανι αποτυπωμα εδω της ψυχης σου,απο τα πιο ομορφα που εχεις γραψει φιλια ,φιλια απο καρδιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όλη η ζωή μας, χρώματα άπειρα, κάθε στιγμή μας ένα χρώμα... φωτεινό ή μουντό, ευαίσθητο ή δυνατό, αδιάφορο ή φλογερό.. χρώμα είναι κι η ψυχή που τη βάφει ο καθένας όπως θέλει στη στιγμή
    την καληνύχτα μου Λάμπρο, να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...