Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Θεογκόμενα Β. Αμερική


Μάζες εξαθλιωμένων που οργώνουν τους παλιόδρομους του πλανήτη.
Με γυμνή φτέρνα περνάνε μπροστά από το άγαλμα της ελευθερίας.
Χαμένοι, υγροποιημένοι μέσα στο κορμί του Φρίσκο,
μαρσάροντας κάτω από τα μπούτια της γκόμενας Β. Αμερικής
πυροδοτώντας το μηχανισμό της σχιζοφρενικής της μήτρας.
Μάζες εξαθλιωμένων με το χνώτο της πείνας
ξεχασμένο για πάντα στο λαρύγγι, αφήνοντας την μυρουδιά του
πάνω στο μελαψό δέρμα της αγοραπωλησίας τους.
Κατασκηνώνουν, κατασκηνώνουν
κάτω από την τροχαία των δορυφόρων.
Κάτω από το βλέμμα του πολιτισμού
μέσα σε ντενεκεδένιους τοίχους της Τεξάκο και της Β.P
περιμένοντας την εξωτερική βοήθεια.
Μάζες εξαθλιωμένων πάνω στα πατώματα της βιομηχανίας
μέσα σε οικουμενικά ωράρια εργασίας
κουβαλώντας την παραγωγή κάτω από τα μπούτια της θεογκόμενας Β. Αμερικής
Εξαθλιωμένοι καβάλα στην αμαξάρα του μέλλοντος.
Πτώματα της ευημερίας
που περνούν τον πρωινό τους
μπροστά στον ελεγκτή υγείας.
Που κρύβονται πίσω από το άγαλμα της ελευθερίας,
με ρεβόλβερ σημαδεύουν την ανία
μέσα στους δρόμους
κάτω από τα μπούτια της θεογκόμενας Β. Αμερικής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.