Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Θεογκόμενα Β. Αμερική


Μάζες εξαθλιωμένων που οργώνουν τους παλιόδρομους του πλανήτη.
Με γυμνή φτέρνα περνάνε μπροστά από το άγαλμα της ελευθερίας.
Χαμένοι, υγροποιημένοι μέσα στο κορμί του Φρίσκο,
μαρσάροντας κάτω από τα μπούτια της γκόμενας Β. Αμερικής
πυροδοτώντας το μηχανισμό της σχιζοφρενικής της μήτρας.
Μάζες εξαθλιωμένων με το χνώτο της πείνας
ξεχασμένο για πάντα στο λαρύγγι, αφήνοντας την μυρουδιά του
πάνω στο μελαψό δέρμα της αγοραπωλησίας τους.
Κατασκηνώνουν, κατασκηνώνουν
κάτω από την τροχαία των δορυφόρων.
Κάτω από το βλέμμα του πολιτισμού
μέσα σε ντενεκεδένιους τοίχους της Τεξάκο και της Β.P
περιμένοντας την εξωτερική βοήθεια.
Μάζες εξαθλιωμένων πάνω στα πατώματα της βιομηχανίας
μέσα σε οικουμενικά ωράρια εργασίας
κουβαλώντας την παραγωγή κάτω από τα μπούτια της θεογκόμενας Β. Αμερικής
Εξαθλιωμένοι καβάλα στην αμαξάρα του μέλλοντος.
Πτώματα της ευημερίας
που περνούν τον πρωινό τους
μπροστά στον ελεγκτή υγείας.
Που κρύβονται πίσω από το άγαλμα της ελευθερίας,
με ρεβόλβερ σημαδεύουν την ανία
μέσα στους δρόμους
κάτω από τα μπούτια της θεογκόμενας Β. Αμερικής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...