Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Knockin' on Heavens' Door



Μαμά, πάρε αυτό το διακριτικό από εμένα
δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω άλλο
σκοτεινίαζει, πολύ σκοτάδι για να δεις
αισθάνομαι πως χτυπάω στην πόρτα του ουρανού.


Χτυπώ χτυπώ χτυπώντας την πόρτα του ουρανού


Μαμά, βάλε τα όπλα μου στο έδαφος
δεν μπορώ να πυροβολώ άλλο
αυτό το κρύο μαύρο σύννεφο έρχεται κάτω
αισθάνομαι πως χτυπάω στην πόρτα του ουρανού.

Χτυπώ χτυπώ χτυπώντας την πόρτα του ουρανού


Bob Dylan (1941-...)----------------------------------------------
23/6/ 1941: Γεννιέται ο Μπομπ Ντίλαν, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ρόμπερτ Άλεν Ζίμερμαν, φιλειρηνιστής, συνθέτης και στιχουργός που άλλαξε την ιστορία της αμερικανικής φολκ μουσικής

πηγή: "Ενα ποιήμα την ημέρα"

Σχόλια

  1. ο θανατος καλε μου Λαμπρο;Αν ξεραμε ποσο λυτρωτηκος ειναι νομιζω δεν θα τον φοβομασταν τοσο, το ακουσα σε ομιλια του ΛΙΑΝΤΙΝΗ.Aν και το τραγ. ονοματιζει εναν πολεμο και τις συνεπειες του νομιζω δεν θα υπηρχε ειρηνη χωρις νεκρους.φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Θάνατος είναι η φυσική κατάληξη. Για μένα ο Λιαντινης επειδή δεν αντεχε, ακριβώς το φόβο του θανάτου, πήγε και το συνάντησε. Το ζήτημα είναι να αντέχεις και να συμφιλιωθείς. Τώρα όσον αφορά τον πόλεμο εκεί ο θάνατος είναι όχι μια ηθελημένη κατάσταση, αλλά μια αναγκαιότητα την οποία οι άλλοι επιβάλουν. Εκεί έχεις να κάνεις με την επιβολή και τον θάνατο. Εκεί το πράγμα αλλάζει. Γι' αυτό μιλάει ο Ντύλαν για την ΕΠΙΒΟΛΉ ΤΟΥ ΘΑΝΆΤΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περί θανάτου ο λόγος μπορεί να έχει αρχή αλλά νομίζω ότι sine fine είναι. Από την άλλη θα ενστερνιστώ την άποψη του Επίκουρου, που πέρυσι διάβασα σοβαρά μέσω ενός βιβλίου του Γιάλομ, ότι τι με αφορά ο θάνατος, αφού, όταν επέλθει, εγώ δε θα είμαι εκεί;
    Το τραγούδι όντως χάρμα!

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις