Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο




Η βροχή του Μαίου

Η βροχή του Μαίου
ξεπλένει τους δρόμους, έξω από το σπίτι που μένει ο Μπάμπης. Ο Μπάμπης με το κορμί αφημένο στην πολυθρόνα του, να κοιτάει το νερό που κυλούσε στα τσάμια, που γάζωνε τα φύλλα των δένδρων και λυγούσε τα κλαριά τους κάτω από τα φώτα της βεράντας. Πόσα χρόνια θα ζούσε ακόμα για να ακούει μπουμπουνητά για να βλέπει τα δένδρα να λυγίζουν από την μαγιάτικη βροχή; Πέντε χρόνια, εφτά, και πως θα είναι αυτά τα χρόνια με τις οργανικές λειτουργίες να μειώνονται συνεχώς.

Η βροχή του Μαΐου
ξεπλένει τους δρόμους, τα παπούτσια του γίνανε μούσκεμα, παντού ποτάμια νερού, καταρράκτες πάνω από το κεφάλι του, κάθεται κάτω από μια μαρκίζα και περιμένει, να κοπάσει η καταιγίδα. Kάτι πετάριζε μέσα του και ξαναβγήκε το χαμόγελό της μπροστά του, μετά το πρόσωπό της γεμάτο από σταγόνες βροχής, τα χείλια της. Κτύπησε το κινητό ήταν αυτή. “Έφτασᨔ του είπε “ Εγώ είμαι ακινητοποιημένος, από παντού τρέχουν νερά” της φώναξε χαρούμενος. Μπουμπουνητά δεν την ακούει, η σύνδεση χάνεται.

Η Βροχή του Μαΐου
Ξεπλένει τους δρόμους, τους κοιτάζει από το τζάμι της κουζίνας. Τα παιδιά έχουν κοιμηθεί εκείνος, όπως πάντα δεν έχει γυρίσει ακόμα. Η βροχή κτυπά τα τσάμια, mπουμπουνητά. Θα του το πει, δεν πάει άλλο, πάει ένας χρόνος που υπομένει. Αυτό που είχανε παλιά έχει πετάξει και αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν τον πλησιάζει πια, η ερωτική τους σχέση έχει γίνει ένα κουρέλι. Σκέφτεται τον άλλον, τα μάτια του την διαπερνούν, την κάνουν να νιώσει γυναίκα, κάτι που είχε χρόνια να το αισθανθεί με τον άντρα της. Και τα παιδιά........;;

Η βροχή του Μαίου
Ξεπλένει τους δρόμους , πάνω τους κυλάει βαρύ το αυτοκίνητο του και μέσα του αυτός στο τιμόνι, με τον πανικό να φωλιάζει κάτω από το στήθος, εδώ και είκοσι λεπτά και κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο θα μείνει.”Τον μαλάκα”, σκέφτηκε “πως δεν το πείρα χαμπάρι, που ήμουν και δεν μπόρεσα να καταλάβω ότι κάτι είχε αλλάξει στην συμπεριφορά του παιδιού μου. Και η μάνα του, τι η μάνα του; Αφού δεν το είχα καταλάβει εγώ, θα το είχε καταλάβει εκείνη”. Εκείνη έκανε σαν τρελή όταν άκουσε ότι ο γιος της ήταν στο τμήμα υπό κράτηση, γι αυτό και εκείνος αρνήθηκε να την πάρει μαζί του. Ήθελε να πάει μόνος του να σκεφτεί λιγάκι, άλλωστε αυτή ήταν μια δουλειά μεταξύ αντρών.

πίνακας; Paul Corneyer

Σχόλια

  1. η βροχή του Μαϊου ξεπλένει καθετί ψεύτικο κι αποκαλύπτει...
    οι αποκαλύψεις είναι κάποιες φορές ευχάριστες μα τις περισσότερες φορές είναι οδυνηρές ίσως και τρομακτικές!
    Καλή σου μέρα
    Λένα (silena)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις