Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο





ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς .
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!







Τάσος Λειβαδίτης

Σχόλια

  1. Ρίκη Ματαλλιωτάκη18 Νοεμβρίου 2009 - 2:47 π.μ.

    Ανθρωποι γεννιόμαστε Λάμπρο, δεν ξερω όμως τι πεθαίνουμε.....


    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λάμπρος Κερεντζής18 Νοεμβρίου 2009 - 3:08 μ.μ.

    Σαν άνθρωποι, όταν μπορούμε να στεκόμαστε μπρος τα ντουφέκια, οποιαδήποτε μορφής ντουφέκια είναι αυτά. Και σαν ζώα, όταν σκύβουμε το κεφάλι, διότι αυτό που μας ξεχωρίζει από τα ζώα είναι η βούληση, η θέληση, η αλληλέγγυα υπερηφάνεια του ανθρώπινου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αξίες Ζωής
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρι…
1 σχόλιο
Διαβάστε περισσότερα
Μας έχουν στριμώξει
Μας έχουν στριμώξει,
Ναι μας έχουν στριμώξει,
αλλά εμείς βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε,
όχι βλέπεται πως τους ξεφεύγουμε.
Πίνουμε τους καφέδες μας ήσυχοι,
μιλάμε και γελάμε κλαίγοντας
και αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν καταλαβαίνουμε που δεν καταλαβαίνουν.
Εμάς μας δίνουν την εντύπωση
πως δεν καταλαβαίνουν
πως δεν μας ξέρουν
Δεν μας βλέπουν!
Μην μου πείτε ότι δεν βλέπεται πως
δεν μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε
Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν
που τους βλέπουμε..
Γλιστράμε ,
γλιστράμε σιγά, σιγά για να μην
μας δουν εκείνη ακριβώς την στιγμή που
μας κοιτάνε χωρίς να μας βλέπουν.
Τους βλέπουμε ότι μας βλέπουν
χωρίς να μας βλέπουν.
Και εκείνοι
το ξέρουν ότι μας κοιτάνε χωρίς
να μας βλέπουν ότι τους βλέπουμε
Εμείς βέβαια κάνουμε
σαν να μας βλέπουν
και εκείνοι κάνουν
ότι μας βλέπουν.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή
μπορούμε να φύγουμε. πίνακας: Georgia O Keeffe
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Οι ηλεκτρικοί μάγκες

Οι ηλεκτρικοί μάγκες με τις πρίζες στα χέρια. Με πέτσινους γιακάδες σηκωμένους. Τζίν καλυμμένα στα μπούτια τους. Κεφάλια σκυμμένα πάνω από το καντράν του ραδιοφώνου. Χέρια που στρίβουν τσιγάρα. Μυαλά που χάνονται μέσα στην κάπνα.
Με την μοναξιά στριμωγμένη στους τοίχους. Το ρεβόλβερ της ζωής στραμμένο επάνω τους, μπροστά στο μέλλον της εικόνας τους. Κουρελιασμένη εικόνα που σκαρφαλώνει στους τοίχους ψάχνοντας ένα άνοιγμα για να πετάξει μακριά.
Οι ηλεκτρικοί μάγκες με τις πρίζες στα χέρια. Στο κίτρινο λαρύγγι τους η βηματισμοί ενός ουρλιαχτού. Τα βήματά του βυθίζονται στην λάσπη της νικοτίνης. Με μπλεγμένες κατευθύνσεις. Διαλυμένες σχέσεις καθώς παιδιά, τους περιμένουν φωνάζοντας μπαμπά!
Ανυπόταχτοι μπροστά στην καταιγίδα μια κοινωνίας που θεωρούν σάπια. Σάπιοι και οι ίδιοι με φαγούρες στα αχαμνά τους. Με προβληματικούς έρωτες και εγκαταλείψεις συζυγικής εστίας. Με ροκ εφιάλτες και εγκαύματα τρίτου βαθμού στην προσπάθεια να ζεσταθούν κάπου!
Οι ηλεκτρικοί μάγκες με την …
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα