Η ταχύτητα της ακινησίας

Οι σκαμμένοι δρόμοι

είναι οι κοιλάδες του μέλλοντος

στην άκρη του γερασμένου μου μυαλού.

Οι ανυπόμονοι εργάτες της καθημερινότητας

ουρλιάζουν τον πόνο τους στα φανάρια.

Πολύ δύσκολα

να ξεφύγουμε από την ταχύτητα της ακινησίας.

Πάνω στην γυαλιστερή επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς

καθρεφτίζεται η σκουριασμένη πλατφόρμα των επιλογών

Στα πεζοδρόμια

ανθρώπινα βλέμματα σέρνουν

τα κουρέλια της παιδική τους ηλικίας.

Πνιγμένες φωνές

ρυθμίζουν την κυκλοφορίας,

στον ρυθμό της υποταγής.

Χωρίς έμπνευση,

αφημένος μέσα στο χειμώνα

που παγώνει τις ψυχές στις άκρες των δωματίων.

Κρεμασμένα στο τοίχο

πορτρέτα εκλιπόντων,

ρούχα που λιώνουν

και αγωνίζονται ενάντια στην λήθη,

βιβλία

και κρεμάστες ονείρων,

που με προσέχουν,

που με παρατηρούν. 

Κερντζής Λάμπρος

πίνακας:  http://www.perrotin-peintures.fr/