Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο πάγκο του σφαγείου




Απομεσήμερο,
γυμνά κορμιά απλωμένα στο πάγκο του παγκόσμιου σφαγείου

Πελάτες βιαστικοί με εξεταστικό βλέμμα,
τους μυς περιεργάζονται και τις πατούσες,
που είναι σε τιμές ευκαιρίας.

Ο υπερπόντιος μαγαζάτορας κουβαλάει όλο και περισσότερο εμπόρευμα.
Αφήνει κορμιά που αστραποβολούν από καθαριότητα,
στις οθόνες της συνείδησης

Στήθη λαχταριστά έτοιμα 
να μοστράρουν στην ευημερία κάθε γραφείου, κάθε επιχείρησης
Αντρικά κουστούμια λεηλατημένα που κρεμόταν
από τα λόγια και τα χαμόγελα του κοινωνικού επιβήτορα

Στις οθόνες, καλοβαλμένοι μαστροποί, εκθέτουν το πρόσωπό τους
σαν πρότυπο πετυχημένου έμπορα ψυχών.

Κάνουν λογαριασμούς, τεμαχίζοντας υπάρξεις,
πετώντας τες στο πάγκο του παγκόσμιου σφαγείου,
μπροστά στα τρομαγμένα πρόσωπα των πελατών ζωής.

Λάμπρος Κερεντζής

πίνακας: 
http://www.galerie-creation.com/tableau-masculin-personnages-peinture-lhuile-resistance-p-5083.html

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις ...

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.