Τα παιδιά μας
Τα παιδιά μας,
τα παιδιά μας λαμπυρίζουν
σαν μικρές λυχνίες στα σκοτάδια
που τα κουβαλούμε.
Μας δείχνουν το δρόμο της ζωής
ενώ εμείς τα τραβάμε
στο δρόμο θανάτου
κρατώντας τα στοργικά από το χεράκι.
πίνακας: Frida Kalho
Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
ακομα μια φορα με την πργματικοτητα μαζι με την πεννα σου δινεις αφορμες για την αληθεια μας,καλη σου μερα φιλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήενώ εμείς τα τραβάμε
ΑπάντησηΔιαγραφήστο δρόμο θανάτου
κρατώντας τα στοργικά από το χεράκι...
οι λέξεις σου σχημάτισαν εικόνα... μιας κοινωνίας ανθρωποφάγων-μελλοντοφάγων-νεκροθαφτών ονείρων και ζωής...
των παιδιών μας το λαμπιρισμα θυσία στον βωμό μας...