Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Τα ποιήματα είναι εδώ

Τα ποιήματα δεν τελείωσαν
Είναι εδώ
Είναι εδώ και μεταφέρουν
την άνοιξη μιας πληγής
κάτω από την παγωνιά της πόλης

Τα ποιήματα δεν τελείωσαν
Είναι εδώ
Είναι εδώ
για να ποτίζουν
την αφυδατωμένη μνήμη

Τα ποιήματα δεν τελείωσαν
είναι εδώ
σαν μια δεσμίδα φωτός
που σαρώνει τα πάντα
και τα ξαναστήνει από την αρχή
μές το σκοτάδι..

Σχόλια

  1. Καλυψώ 19 Νοεμβρίου 2009 στις 11:51 μ.μ.

    τα ποιηματα ειναι εδω..γραμμενα στην ψυχη..
    αφηνουν χναρια γεματα απο φως..για να ξαναβρουμε τον δρομο της αληθειας μας..


    υπεροχο το δημιουργημα σου..τα σεβη μου!!!
    καλημερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λάμπρος Κερεντζής20 Νοεμβρίου 2009 στις 3:19 μ.μ.

    Ευχαριστώ Καλυψώ, Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λάμπρος Κερεντζής20 Νοεμβρίου 2009 στις 3:23 μ.μ.

    Αλλά και τα δικά σου λογάκια Καλυψώ δεν πάνε πίσω, είναι υπέροχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους

Πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους, κάθε φορά προσμετράν την ύπαρξή τους, με τον αριθμό των ανασυρθέντων θυμάτων. Αθώες ψυχές, που τις ξαπλώνουν, στην παράλογη καθημερινότητας που αιμορραγεί. Τις απλώνουν στο σχοινί να στεγνώσουν. Ψυχές, που δεν έχουν καμιά ευθύνη, παρά μόνο ότι γεννήθηκαν από υποταγμένους γονείς, σε θεότητες της βίας και του πολέμου. Ψυχές, που θυσιάζονται χωρίς οίκτο, χωρίς φόβο στο όνομα θρησκειών που τρέφονται από το αίμα τους και αναζωογονούν την κυριαρχία τους και το αιώνια θυσιαστικό τους μένος. Οι πολιτικοί αρχάγγελοι του συναισθηματικού σκότους απλώνουν την σημαντικότητα της υποταγής σαν να είναι το μοναδικό πεπρωμένο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κερεντζής Λάμπρος φωτο: Arthur Tress
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία

Βλέπω πως η αντί- υπαρξιακή κοινωνία θριαμβεύει περπατώντας πάνω σε πτώματα. Πάνω σε υπάρξεις χωρίς μέλλον χωρίς προοπτική εξέλιξης. Πάνω σε υπάρξεις καταδικασμένες από την κοινωνία να περνάνε την ζωή τους σε πατώματα εργοστασίων ζωής που τους αφαιρούν ότι ανθρώπινο κουβαλάν. Η αντί- υπαρξιακή κοινωνία ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν υποχείρια μηχανών, οικονομικών υπολογισμών, τραπεζικών διακανονισμών. Να γίνουν απορρίμματα εργοστασίων που κλείνουν και αφήνουν το μολυσμένο κορμί τους εκτεθειμένο στην φτώχεια και την καταφρόνια ενός τρισάθλιου κοινωνικού συστήματος. Υπάρξεις καταδικασμένες σε πατώματα υγρών δωματίων, που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι. Που το ψυγείο τους χάσκει περιμένοντας το συσσίτιο της εκκλησίας. Που φοράνε δανικά ρούχα και παπούτσια που βρωμάνε. Υπάρξεις καταδικασμένες σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεχασμένες υπάρξεις στις λεωφόρους του πολιτισμού σαν αντικείμενα μια τραγικής τέχνης. Κομμάτια κοινωνικής τραγωδίας που οι επιβήτορε...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα