Ο Κατακοιτος Οραματιστης

Το παρόν δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα, εφόσον το παρόν διεκπεραιώνει το παρελθόν, όπως ακριβώς ένας μαθητής διεκπεραιώνει το πρόβλημα που του έδωσε ο δάσκαλός του . Gaston Bachelard

“ Αλλά αν η δουλεία εξακολουθεί να υπάρχει στην κοινωνία, αν υπάρχουν ακόμα στους κόλπους της είλωτες, αν οι νόμοι δεν είναι ίσοι για όλους, αν θρησκευτικές και άλλου είδους προκαταλήψεις δικαιολογούν την ύπαρξη μιας τάξης από παρίες τότε το ίδιο αίσθημα που μας ωθεί να εκθέσουμε στην δημόσια περιφρόνηση τον καταπιεστή, μας κάνει να παραβλέπουμε την διαγωγή του καταπιεσμένου που γυρεύει να λύσει τα δεσμά του”. Flora Tristan

Στην λάσπη των ονείρων Στην ακτή.............. Θα περπατήσουμε ξυπόλυτοι στην λάσπη των ονείρων. Φορώντας έναστρο ουρανό πάνω στην σάρκα του του ματιού, που ποτέ δεν είδε ποτέ, τα πληγωμένα πλευρά του τοπίου. Τοπίο ονείρου και πραγματικότητας τοπίο , που τις κρυφές πατημασιές δέχεται της ζωής που ποτέ, δεν μάθαμε ποτέ; Πως ήταν δική μας. Και την δανείζαμε από εδώ και από εκεί νομίζοντας πως ήτανε μια ξένη ζωή Και που ποτέ δεν νιώσαμε ποτέ, το μέγεθος της. Στην ακτή .......... Θα περπατήσουμε ξυπόλυτοι στην λάσπη των ονείρων

Τα ποιήματα είναι εδώ Τα ποιήματα δεν τελείωσαν Είναι εδώ Είναι εδώ και μεταφέρουν την άνοιξη μιας πληγής κάτω από την παγωνιά της πόλης Τα ποιήματα δεν τελείωσαν Είναι εδώ Είναι εδώ για να ποτίζουν την αφυδατωμένη μνήμη Τα ποιήματα δεν τελείωσαν είναι εδώ σαν μια δεσμίδα φωτός που σαρώνει τα πάντα και τα ξαναστήνει από την αρχή μές το σκοτάδι..

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς . εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορε...

Το ζην της συνοχής Η ηρωίνη είναι παντού!! Η ηρωίνη είναι παντού!! Σε κάθε γωνιά του δρόμου, σε κάθε πλατεία. Έχει έμπορους με πρόσωπο στην αγορά, σίγουρους ντίλερ, στόλους από βαποράκια που ξανοίγονται στις γειτονίες, Χαιρετάν τους αστυνόμους, χαιρετάνε τους διαβάτες, μεταφέροντας την σκόνη του θανάτου μέσα στην φλέβα. Και δεν είναι μόνο αυτοί που μεταφέρουν σκόνες θανάτου δίκτυα θανατόσκονης απλώνουν τα πλοκάμια τους σε υπόγειες διαδρομές Οι διαβάτες το ξέρουν Οι διαβάτες το ξέρουν, Όλα τα ξέρουν Και σέρνονται με την κοιλιά γλύφουν τα τοιχώματα της θαλπωρής τους γλύφουν αυτό που τους τρέφει, Διότι η κοινωνία, τα έχει ανάγκη όλα αυτά. Μέσα από αυτά ζει, αντλεί, οικονομεί τα προς το ζην της συνοχής της

Η σκουριά και το χρυσάφι

Να το ποτίσεις Μην κλαις για μένα αν ξέρεις πως πεθαίνω να με βοηθήσεις δεν μπορείς Μα δες εκείνο το λουλούδι για κείνο που μαραίνεται σου λέω Να το ποτίσεις Αλέξανδρος Παναγούλης

Η Διαδρομή Τρία βήματα μπροστά και τρία πίσω πάλι . Χιλιάδες φορές την ίδια διαδρομή Έξη χιλιάδες βήματα... Ο σημερινός περίπατος με κούρασε ίσως γιατί τα βήματα μετρούσα. Τώρα σταμάτησα μα αύριο αντίθετα θα αρχίζω να βαδίζω (η ποικιλία ομορφαίνει την ζωή) και κάτι άλλο σκέφτομαι μικρότερα τα βήματα να κάνω τέσσερα-τέσσερα μπορεί να τα μετρώ Καλά το σκέφτηκα Πιο όμορφη να γίνει η διαδρομή!... Αλέξανδρος Παναγούλης

Γκρεμισμένα σπίτια Γκρεμισμένα σπίτια μέσα στο σκοτάδι, έτσι είν' η ζωή μας μεσημέρι-βράδυ. Μη ζητάς, κορίτσι μου, ένα κορδελάκι από τα ερείπια φτιάχνω ένα σπιτάκι. Γκρεμισμένα σπίτια μέσα στο σκοτάδι, έτσι είν' η ζωή μας μεσημέρι-βράδυ. Νότης Περγιάλης

Όλες οι εικόνες. Εικόνες ξεθωριασμένες πεταμένες μέσα σε σκοτεινές μοναχικές διαδρομές. Απλωμένες σε καθίσματα τρένων που προσπαθούν να νικήσουν το σκοτάδι. Που προσπαθούν να νικήσουν την ταχύτητα της μοναξιάς. Όλες οι εικόνες. Εικόνες του χαοτικού κάλους τόσο στα εσωτερικά επίπεδα διάτρητων παιδικών διαπλοκών, όσο και στα επίπεδα ενήλικων εμπειριών.