Σ' αυτούς...

Η βροχή του Μαίου

Η βροχή του Μαίου
ξεπλένει τους δρόμους, έξω από το σπίτι που μένει ο Μπάμπης. Ο Μπάμπης με το κορμί αφημένο στην πολυθρόνα του, να κοιτάει το νερό που κυλούσε στα τσάμια, που γάζωνε τα φύλλα των δένδρων και λυγούσε τα κλαριά τους κάτω από τα φώτα της βεράντας. Πόσα χρόνια θα ζούσε ακόμα για να ακούει μπουμπουνητά για να βλέπει τα δένδρα να λυγίζουν από την μαγιάτικη βροχή; Πέντε χρόνια, εφτά, και πως θα είναι αυτά τα χρόνια με τις οργανικές λειτουργίες να μειώνονται συνεχώς.

Η βροχή του Μαΐου
ξεπλένει τους δρόμους, τα παπούτσια του γίνανε μούσκεμα, παντού ποτάμια νερού, καταρράκτες πάνω από το κεφάλι του, κάθεται κάτω από μια μαρκίζα και περιμένει, να κοπάσει η καταιγίδα. Kάτι πετάριζε μέσα του και ξαναβγήκε το χαμόγελό της μπροστά του, μετά το πρόσωπό της γεμάτο από σταγόνες βροχής, τα χείλια της. Κτύπησε το κινητό ήταν αυτή. “Έφτασᨔ του είπε “ Εγώ είμαι ακινητοποιημένος, από παντού τρέχουν νερά” της φώναξε χαρούμενος. Μπουμπουνητά δεν την ακούει, η σύνδεση χάνεται.

Η Βροχή του Μαΐου
Ξεπλένει τους δρόμους, τους κοιτάζει από το τζάμι της κουζίνας. Τα παιδιά έχουν κοιμηθεί εκείνος, όπως πάντα δεν έχει γυρίσει ακόμα. Η βροχή κτυπά τα τσάμια, mπουμπουνητά. Θα του το πει, δεν πάει άλλο, πάει ένας χρόνος που υπομένει. Αυτό που είχανε παλιά έχει πετάξει και αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν τον πλησιάζει πια, η ερωτική τους σχέση έχει γίνει ένα κουρέλι. Σκέφτεται τον άλλον, τα μάτια του την διαπερνούν, την κάνουν να νιώσει γυναίκα, κάτι που είχε χρόνια να το αισθανθεί με τον άντρα της. Και τα παιδιά........;;

Η βροχή του Μαίου
Ξεπλένει τους δρόμους , πάνω τους κυλάει βαρύ το αυτοκίνητο του και μέσα του αυτός στο τιμόνι, με τον πανικό να φωλιάζει κάτω από το στήθος, εδώ και είκοσι λεπτά και κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο θα μείνει.”Τον μαλάκα”, σκέφτηκε “πως δεν το πείρα χαμπάρι, που ήμουν και δεν μπόρεσα να καταλάβω ότι κάτι είχε αλλάξει στην συμπεριφορά του παιδιού μου. Και η μάνα του, τι η μάνα του; Αφού δεν το είχα καταλάβει εγώ, θα το είχε καταλάβει εκείνη”. Εκείνη έκανε σαν τρελή όταν άκουσε ότι ο γιος της ήταν στο τμήμα υπό κράτηση, γι αυτό και εκείνος αρνήθηκε να την πάρει μαζί του. Ήθελε να πάει μόνος του να σκεφτεί λιγάκι, άλλωστε αυτή ήταν μια δουλειά μεταξύ αντρών.

πίνακας; Paul Corneyer