Το δηλητήριο της σιωπής,
αφήνει το βουβό ποτάμι των λέξεων
να χαράζει τις κραυγές
στα πλευρά του σκοταδιού,
που κανείς δεν θα ακούσει
στην ανατολή των χαμένων ημερών.
Το φως,
τις κρατάει καλά φυλαγμένες,
στον απόηχο των πρωινών,
που μονόχειρες πολεμιστές
προσπαθούν να τις μεταφέρουν
κρυφά μέσα στο πλήθος,
καθώς εκείνο
θα γυρνάει την πλάτη του
σε ότι είναι αληθινό και αιώνιο.
πινακας: Oto Dix
ηπραγματικοτητα σε ρομαντικο τονο καλε μου Λαμπρο ,νομιζω εισαιγεμεννος να γραφεις την αγαπη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ ΜΩΒ_ΜΩΒ να είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο, έχει ένα μεγαλείο που αναδύεται μες απ’ την μελαγχολία του..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και θυμίζει, πως όσο κι αν προσπαθεί το Σκοτάδι, το Φως είναι εκείνο που στο τέλος Νικά.. Μια και το σκοτάδι, είναι απλά η απ-Ουσία του Φωτός..
Να είσαι καλά,
Καλό απόγευμα.